Rachunek sumienia

Mroczna średniowieczna opowieść w znakomitej obsadzie. Rok 1380. Trupa wędrownych aktorów podąża w kierunku włości lorda Roberta de Guise. Ten rządzi miastem i okolicami w sposób bezwzględny. Tuż przed przybyciem do miasta do grupy aktorów przyłącza się młody Nicolas. Mężczyzna jeszcze niedawno był księdzem, lecz natura wzięła górę - romans z młodą mężatką zmusił Nicolasa do ucieczki. Szef trupy, charyzmatyczny Martin, jego siostra Sarah oraz reszta aktorów z pewnymi oporami, ale jednak daje kredyt zaufania Nicolasowi. W mieście rządzonym przez lorda de Guise odbywa się właśnie pokazowy proces morderczyni młodego chłopaka. Martin wpada na pomysł, aby wystawić o tym sztukę. To odmieni życie miasta na zawsze. Moralitet to gatunek dramatyczny charakterystyczny dla okresu średniowiecza. Uciekał się do uniwersalnych, najczęściej religijnych historii, ukazując człowieka miotanego siłami Dobra i Zła. Osadzając akcję swojego filmu w 1380 roku, reżyser Paul McGuigan zdaje się świadomie nawiązywać do schematów moralitetu. Opowieść o okrutnych zabójstwach dzieci łączy kryminalną intrygę i klimat mrocznego thrillera z rozważaniami ogólniejszej natury. Rachunek sumienia to podróż do wnętrza ludzkiej duszy, stawianie pytań o sens wiary i człowieczeństwa, alegoria władzy i przemocy. Intrygującą historię, będącą adaptacją książki Barry'ego Unswortha, przeniesiono na ekran perfekcyjnie. Wyraźnie widać typową dla kina europejskiego dbałość o detale, klimat filmu, a także często spotykaną niejednoznaczność gatunkową. Zdjęcia Petera Sovy przenoszą w czasy średniowiecza, a wykorzystanie zwolnionych zdjęć czy nietypowych ustawień kamery buduje sugestywną atmosferę filmu. Aktorstwo to również najwyższa półka - wyraziste kreacje Paula Bettany'ego i Willema Dafoe oraz drugoplanowe Giny McKee i Briana Coxa nie pozostawiają co do tego wątpliwości. Kino ze znakiem jakości.