Rak: nie mam na to czasu

Claudia jest Kanadyjką, ma 24 lata. Niedawno skończyła studia. Mieszka z rodzicami. Jest zaręczona i w przyszłym roku wychodzi za mąż. Niestety, kilka miesięcy temu odkryła coś bardzo niepokojącego. Coś, co dramatycznie zmieni jej życie. Brała prysznic, kiedy wyczuła wypukłość w prawej piersi. Przez sekundę poczuła panikę, ale potem powiedziała sobie: "nie martw się". Początkowo nie chciała nawet zrobić badania mammografem. W końcu jednak postanowiła, że nie będzie czekać. Lekarze, przyjaciele i rodzina zapewniali ją, że nie ma się czego obawiać. Siostra to miała i nic się nie działo, mamie usunięto nowotwór i potem była zdrowa. Claudia była przekonana, że u niej też tak będzie. Pamięta dzień, kiedy poszła po wyniki. Miała na sobie piękną żółtą sukienkę. I jakby trafił ją piorun! Zapytała, czy to rak, czy ma raka? Kobieta skinęła głową i stwierdziła, że jest jej przykro. Claudia nie spodziewała się tego, więc bardzo mocno ją "trzepnęło". U kobiet kanadyjskich rak piersi to najczęściej występujący rak. Choruje jedna na dziewięć. Rak pierści często jest agresywniejszy u kobiet młodych, dlatego umierają. Film dokumentalny "Rak: nie mam na to czasu" jest historią pięciu młodych kobiet: Claudii (25 lat), Clare (36 lat), Crystal (35 lat), Sylvii (25 lat) i Janelle (31 lat), które łączy jedno: zachorowały na raka piersi. Dla każdej z nich diagnoza była absolutnym zaskoczeniem. Każda też inaczej zareagowała na tragiczną wiadomość i inaczej radzi obie z kolejnymi chemioterapiami oraz mastektomią i towarzyszącymi im zmianami nie tyle fizycznymi, ale przede wszystkim zmianami w psychice. Walcząc z chorobą, przechodzą różne etapy, od próby zaczarowania rzeczywistości, przez bunt i walkę z chorobą, by wreszcie pogodzić się z losem. Niestety, nie wszystkie wygrywają walkę z chorobą, ale wszystkie wygrywają zmagania z własnymi słabościami, w czym niemały udział mają wspierający je rodzina i przyjaciele.