René

Pierwsze zdjęcia do tego filmu powstały w roku 1989. René Plasil był wówczas zagubionym siedemnastolatkiem z rozbitej rodziny, mającym już na koncie pierwsze konflikty z prawem. Przez następne dwadzieścia lat Helena Třestíková, ceniona czeska dokumentalistka i była minister kultury, śledziła okiem kamery losy swojego bohatera, coraz bardziej wyłączającego się z udziału w społeczeństwie, łamiącego zakazy i przyjęte normy. Tak powstał przejmujący portret człowieka, który dobrowolnie wybrał życie na krawędzi. Jeszcze przed rozpoczęciem pracy nad "René", Třestíková miała już doświadczenie w realizacji filmów żmudną metodą długiej obserwacji. Jednak dopiero ten projekt miał odbić się szerokim echem nie tylko w świecie kina. "W 1989 roku zaczęłam nowy, długodystansowy projekt, którego bohaterem był młody chłopak" - wspomina reżyserka - "Chciałam znaleźć kilku młodocianych przestępców i poświęcić im trzy-cztery lata, zobaczyć, co sprawiło, że wylądowali w więzieniu i to, jak potoczą się ich losy. Znalazłam sześciu takich chłopaków i René był jednym z nich. Pierwszy film o René skończyłam, gdy mnie okradł. Był interesujący". Kręcone w odstępach czasowych kolejne akty filmu ukazują niepokojący proces rodzenia się aspołecznej osobowości. René. Nie mogący pogodzić się z odejściem ojca i odrzuceniem przez matkę chłopak, wybiera drogą przestępstwa jako sposób na życie. Po latach biegli dochodzą do wniosku, że traumatyczne doświadczenia wyryły zbyt silne ślady na jego psychice - Plasil nie rokuje nadziei na resocjalizację. Mężczyzna ma jednak rzadką umiejętność manipulowania ludźmi. Wkupia się w ich łaski, by następnie bezwzględnie wykorzystać. Podczas realizacji filmu okradł nie tylko Třestíkovą, ale i ogołocił skarbonki jej dzieci. Jego życie jest egoistycznym żebraniem o czułość i odrobinę uwagi - wyrokują specjaliści. Film spotkał się z bardzo przychylnym odbiorem publiczności i recenzentów.