Romeo i Julia

Akcja rozgrywa się w fikcyjnym mieście Verona Beach (zdjęcia kręcono w Mexico City), gdzie od lat o palmę pierwszeństwa wojują dwa przestępcze, gangsterskie klany. Film jest wierną adaptacją najsłynniejszego tekstu wielkiego stradfordczyka - ani bieg wydarzeń, ani nawet dialogi nie odbiegają od sztuki, jednak obraz ten ma szansę pozostać jedną z najoryginalniejszych interpretacji tego działa. Wyjątkowość filmu nakręconego przez Luhrmanna polega na stworzeniu prawdziwie "postmodernistycznego" koktajlu kinowych konwencji. Tworzą one odrębny świat, w którym rozgrywa się szekspirowski dramat. "Verona Beach leży w świecie kina jako symbolu kultury XX wieku. Czerpaliśmy z różnych gatunków filmowych i z różnych epok. Są nawiązania do kina lat 70., ale także 40. " - mówił reżyser. Młoda publiczność na całym świecie przyjęła luhrmannowską adaptację z entuzjazmem i zachwytem. Widzowie o bardziej konserwatywnych upodobaniach podzielili się, podobnie jak krytycy filmowi, którzy w wystylizowanej, świadomie tandetnej estetyce obrazu, wideoklipowym montażu, zawrotnie szybkiej akcji dopatrzyli się albo trywialnego spłycenia tragedii Romea i Julii, albo też dowodu na jej genialną uniwersalność. "Kicz, postmodernizm, komiks stały się niczym więcej, jak tylko aksamitem draperii, atłasem kostiumu, adamaszkiem tła. Lata 90., fenomen kina, problemy amerykańskich metropolii, to wszystko zyskuje szlachetność, na oczach widza przemienia się z tandety w wieczną prawdę pytań, z którymi żyjemy, które nosimy we krwi, dopóki ktoś taki jak Szekspir nie wydrze ich z nas swoją sztuką" - pisał wówczas Piotr Wojciechowki w "Filmie". Leonardo uchodzi za bardzo uzdolnionego aktora, którego talent doceniają najwięksi amerykańscy reżyserzy. Mając 19 lat zagrał u boku Johnny'ego Deppa w "Co gryzie Gilberta Grape'a? " i został okrzyknięty objawieniem amerykańskiego kina. Za rolę tę został uhonorowany Złotym Globem oraz nominacją do Oscara (drugą dostał 11 lat potem za "Aviatora" oraz w tym roku za "Krwawy diament").