Ryś hiszpański - walka o przetrwanie

Choć znacznie mniejszy od swych potężnych kuzynów z afrykańskiej sawanny, tropikalnych lasów Azji i stepów Syberii, jest silnym i groźnym drapieżcą. Ważący około dwudziestu kilogramów ryś potrafi schwytać i zabić znacznie większe od siebie zwierzę, jak jeleń, renifer, a nawet młody łoś. Kiedyś koty tego gatunku występowały w całej niemal Europie, od Pirenejów po Kaukaz i od gór Skandynawii do Bałkanów. Żyły na całym niemal terytorium Azji, a ich nieco mniejsi pobratymcy - rysie rude - w Ameryce, od Kanady do Meksyku. Dziś te piękne i niebezpieczne zwierzęta stanowią rzadkość. Wieki zaciekłych polowań i utrata naturalnych siedlisk postawiła rysie w obliczu ostatecznej zagłady. Spokojem i bezpieczeństwem mogą się cieszyć w najbardziej niedostępnych, dzikich i bezludnych rejonach globu, a także w ściśle chronionych parkach narodowych. Takim właśnie azylem jest hiszpański rezerwat Coto Donana w Andaluzji. Graniczy z rzeką Guadalkiwir tworzącą u ujściu do Atlantyku rozległą deltę. To bardzo urozmaicona kraina. Na północy porastają ją lasy dębów korkowych, na południu dębina ustępuje miejsca sośnie. Rozległe wydmy oddzielają oceaniczne brzegi od rozległych bagien zamieszkiwanych przez stada flamingów. Rysie, zwane tu pardalami, nie czują się dobrze na mokradłach. Gustują w innej zdobyczy i wolą polować w bardziej suchych miejscach. Niestety, nie mają szczególnego wyboru. Po miesiącach ulewnych deszczów znaczne połacie rezerwatu nawiedziły powodzie. Jelenie odeszły, króliki w większości wyginęły. Koty muszą zadowolić się gęsiami i kuropatwami. To mizerna zdobycz. Wystarczy na dwa kęsy. Za to niemiłego skubania pierza co niemiara! Hiszpańscy badacze starają się jak najlepiej poznać obyczaje rzadkich zwierząt. W tym celu chwytają młode sztuki i zaopatrują je w maleńkie nadajniki radiowe. Dzięki temu mogą śledzić marszruty swych podopiecznych.