Rzym i rzymianie
Gente di Roma, Włochy 2003
Film składa się z wielu krótkich scen rodzajowych - zabawnych, wzruszających, smutnych i gorzkich. Podążając za jednym ze stołecznych autobusów, twórcy pokazują jeden dzień z życia Wiecznego Miasta.
Reżyseria:Ettore Scola
Czas trwania:95 min
Kategoria wiekowa:
Gatunek:Film/Film obyczajowy
Rzym i rzymianie w telewizji
Ettore Scola
Scenariusz
Paola Scola
Scenariusz
Silvia Scola
Scenariusz
Ettore Scola
Reżyseria
Raimondo Crociani
Montaż
Franco Di Giacomo
Zdjęcia
Opis programu
Kolejny - po "Rzymie" Federico Felliniego - film-hołd innego znanego reżysera włoskiego, Ettore Scoli, złożony Wiecznemu Miastu. W odróżnieniu od swego wielkiego poprzednika Scola nie pokazuje Rzymu pełnego filmowych gwiazd i księży wystrojonych jak na pokaz mody, omija pałace arystokracji, Watykan i eleganckie ulice. Skupia się na Rzymie "normalnym", codziennym, takim, jakim jest on dzisiaj, nie dziesięć lat temu, ani za następnych dziesięć lat, ale tu i teraz. Pokazuje zwyczajne życie przeciętnych ludzi. Nie ma w tym filmie wyraźnych bohaterów, a raczej są nimi wszyscy, których uchwyci oko kamery w dziesiątkach miniscenek rodzajowych - często zabawnych, kiedy indziej wzruszających, smutnych, gorzkich, banalnych, a zarazem jedynych w swoim rodzaju. Wspaniałe, wielkie miasto o długiej i przebogatej historii to dziś tygiel kulturowy, w którym napływający masowo cudzoziemcy mieszają się z rzymianami, ku - niestety, coraz częściej - zmartwieniu i utrapieniu tych ostatnich. Podążąjąc od rana do wieczora za jednym z autobusów kursujących po ulicach włoskiej stolicy, oglądamy jeden dzień z życia Wiecznego Miasta, poznajemy jego mieszkańców, ich obyczaje, upodobania kulinarne, mody obowiązujące w stroju czy fryzurach. Obserwujemy ich w chwilach zabawy czy relaksu, w pracy, w domu, w urzędach, a przede wszystkim na ulicach. Wśród postaci z filmu jest i ćwicząca tai chi pani mecenas, którą dzwonek telefonu komórkowego wyrywa z błogostanu i każe pędzić do obowiązków zawodowych, i bezrobotny udający przed żoną, że nadal chodzi do pracy, i lekarz badający cierpiących na chorobę Alzheimera, i doświadczona w sprawach sercowych Etiopka, i Polak szukający dorywczej pracy w barze, i cyniczny staruszek, którego syn przenosi do domu opieki, i bardzo wytrwały chłopak dorabiający myciem szyb samochodowych na skrzyżowaniu, i mężczyzna, który na cmentarzu wyobraża sobie, o czym też mogliby rozmawiać zmarli, i wielu, wielu innych. Oscylujące między dokumentem i filmem obyczajowym niezwykłe dzieło Ettore Scoli urzeka wdziękiem, humorem, różnorodnością.