Sabina

Kazimierz Tarnas to reżyser specjalizujący się w filmach dla młodych widzów, autor m. in. "Pana Samochodzika i praskich tajemnic" oraz świetnych adaptacji prozy Kornela Makuszyńskiego ("Szaleństwa panny Ewy", "Panna z mokrą głową"). Ma jednak w swym dorobku także utwory przeznaczone dla dojrzalszego odbiorcy, takie jak np. psychologiczny dramat rodzinny "Dwie wigilie" (1986) czy zrealizowana 12 lat później "Sabina". Tytułową bohaterką filmu jest mieszkająca samotnie emerytowana pielęgniarka, która zawsze śpieszy z pomocą innym. Doskonale wie, co to ból i cierpienie, przeżyła utratę najbliższych jej osób, jako pielęgniarka oswoiła się z przemijaniem i śmiercią. Straciła syna, kiedy chłopiec miał zaledwie 5 lat. Przez trzy lata opiekowała się umierającym mężem. Teraz próbuje dodawać otuchy i wiary Basi, która nie może się pogodzić z myślą, że nie ma już ratunku dla jej ciężko chorej matki, odchodzącej z tego świata powoli, w męczarniach i cierpieniu. Kiedy Sabina Kozicka idzie do kościoła, jest świadkiem dramatycznej spowiedzi dziewczyny, która nie może pojąć rad księdza i wzburzona wybiega. Wkrótce spotyka młodą osobą jeszcze raz na swej drodze i ratuje jej życie. Agnieszka próbuje popełnić samobójstwo na cemntarzu, gdzie akurat Sabina odwiedza rodzinny grób. Wezwana natychmiast karetka zabiera niedoszłą samobójczynię do szpitala. Była pielęgniarka interesuje się losem dziewczyny, składa wizytę lekarzowi z pogotowia. Niespodziewanie Agnieszka zjawia się przed drzwiami Sabiny. Wcale jednak nie odczuwa wdzięczności dla swej wybawicielki, a wręcz przeciwnie jest na nią wściekła i czyni jej wyrzuty za mieszanie się w nie swoje sprawy. Chciała umrzeć, a teraz przez nią musi żyć i ciepieć dalej. Nagle młoda dziewczyna załamuje się, przeprasza za swoje zachowanie, zaczyna płakać. Okazuje się, że Agnieszka jest zakażona wirusem HIV, a w dodatku spodziewa się dziecka. Na domiar złego, nie ma gdzie się podziać i nie zamierza zostać u Sabiny. Ucieka z jej domu. Dręczona wyrzutami sumiena Sabina rozpoczyna desperacką wędrówkę po mieście, by odnaleźć dziewczynę: pyta w szpitalu, przytułkach, sprawdza dworce kolejowe, zagląda nawet do MONAR - u Marka Kotańskiego. Kiedy w końcu udaje się jej odnaleźć Agnieszkę, zabiera ją do siebie, otacza opieką, próbuje stworzyć jej normalny dom, zapewnić godziwe warunki życia. Zakażona dziewczyna nie chce jednak narażać na niebezpieczeństwo kobiety, która okazała jej serce, i postanawia odejść. Ale Sabina przywiązała się już do swojej lokatorki, przy niej czuje się znowu potrzebna, lżej znosi własne cierpienia, zapomina o samotności. Nie chce, by dziewczyna odeszła i błaga ją, by została. Ciąża Agnieszki jest już widoczna, Sabina pozostaje w stałym kontakcie z lekarzem. Dowiaduje się, że dziecko nie musi być zarażone, ale stan zdrowia matki budzi poważne obawy. Nie wiadomo, ile jeszcze zostało jej życia. W Wigilię Agnieszka zaczyna rodzić. Sabina zabiera ją do szpitala, ale tam na wieść, że rodząca jest chora na AIDS odmawiają przyjęcia pacjentki. Dziecko przychodzi na świat w domu. Chłopiec rośnie zdrowo, a Agnieszka cieszy się szczęśliwym macierzyństwem. Jej stan jednak stale się pogarsza. Dramat, 64 min, Polska 1998 Reżyseria: Kazimierz Tarnas Scenariusz: Ilona Łepkowska Zdjęcia: Zdzisław Najda Muzyka: Stanisław Syrewicz Występują: Zofia Kucówna, Karina Seweryn, Mariusz Bonaszewski, Sławomira Łozińska i inni