Samochody, które pożarły miasteczko Paryż

"Samochody, które pożarły miasteczko Paryż" to wczesny, lecz intrygujący i doceniony przez krytykę film Petera Weira, jednego z najciekawszych współczesnych reżyserów. Twórczość Weira jest bardzo różnorodna, tak gatunkowo, jak tematycznie. Reżyser słynie z umiejętności budowania specyficznego nastroju, będącego połączeniem grozy i subtelnej poetyckości ("Piknik pod Wiszącą Skałą"); nie stroni od problematyki metafizycznej ("Bez lęku", "Truman show"); z pasją krytykuje skostniałe instytucje współczesnego świata (np. system edukacyjny w "Pikniku pod Wiszącą Skałą", czy "Stowarzyszeniu Umarłych Poetów"), swobodnie i pewnie czuje się w repertuarze komediowym ("Zielona karta"), choć ma w dorobku także poruszające dramaty ("Gallipoli", "Rok niebezpiecznego życia"). "Samochody, które pożarły miasteczko Paryż" to gatunkowy kolaż horroru, czarnej komedii oraz przypowieści o zniewoleniu i deprawacji człowieka przez współczesną cywilizację. Głównym bohaterem filmu jest niepozorny nieudacznik Arthur Waldo, który wraz z bratem rozbija się samochodem w pobliżu miasteczka Paryż, gdzieś na australijskiej prowincji. Budząc się w lokalnym szpitalu, dowiaduje się, że jego brat nie żyje. Miejscowy lekarz przeprowadza na Arthurze dziwne doświadczenia. Przekonują one medyka, że przybysz jest ciężko chory - czuje paniczny strach przed prowadzeniem samochodu. Rekonwalescent zaczyna budzić coraz większe zainteresowanie lokalnej społeczności, szczególnie miejscowego burmistrza (dobra rola Johna Meillona). Mimo pozorów serdeczności i współczucia ze strony mieszkańców, Arthur czuje się w Paryżu coraz bardziej nieswojo. Dowiaduje się, że dzieci burmistrza tak naprawdę są adoptowanymi ofiarami samochodowych kolizji. Niepokoi go miejscowy gang młodych ludzi, szalejących po ulicach zdezelowanymi autami. Zastanawia zachowanie paryżan, którzy wydają się coś przed nim ukrywać.