Samson i Dalila

Reżyser Warwick Thornton we wstrząsającym debiucie przypomina o losie australijskich autochtonów. Film nagrodzony Złotą Kamerą w Cannes. Nastoletnia Dalila (Marissa Gibson) mieszka z babcią Naną. Mają dom, ale śpią na zewnątrz, pod wiatą. Rano dziewczyna podaje niepełnosprawnej staruszce lekarstwa i pomaga dotrzeć do lekarza. Babcia jest artystką, zajmuje się malarstwem kropkowym, przypominającym nieco europejski pointylizm. To stara technika, a obrazy tworzone przy jej użyciu opowiadają o mitycznych Czasach Snu, jak w aborygeńskiej tradycji określa się okres poprzedzający ludzką pamięć. Po obrazy regularnie przyjeżdża kupiec z miasta, a zarobione w ten sposób pieniądze to jedyne źródło utrzymania kobiet. Samson (Rowan McNamara) mieszka w rozpadającej się chacie. Po przebudzeniu sięga po torebkę z benzyną i zaciąga się trującymi oparami. I tak co dnia - monotonia wegetacji. Między dwojgiem nastolatków narodzi się jednak uczucie. Na początku Samson w dość obcesowy sposób zaleca się do Dalili, ona broni się ostentacyjnie. Ku zdumieniu dziewczyny, Nana akceptuje chłopaka i zaprasza go do domostwa. Wszystko się zmienia, gdy staruszka umrze.