Sarajewski tunel

Sarajewo, maj 1992 roku. Serbskie oddziały i ich ciężka artyleria czają się w otaczających górach. Z oblężonego miasta nie ma ani wyjścia ani wejścia, a w głowach mieszkańców rodzi się pomysł zbudowania sekretnego tunelu długości 800 metrów. 2800 metrów kwadratowych ziemi przekopano ręcznie. W ciągu zaledwie czterech miesięcy używając najprostszych narzędzi - łopat, kilofów i taczek - Bośniakom udało się pod pasem startowym lotniska wykopać wyjście na świat. Nie widzieli o nim ani mediatorzy pokojowi ONZ ani serbscy okupanci. Choć tunel miał tylko metr szerokości i półtora wysokości, tysiące ludzi przechodziło przezeń, dostarczając miastu żywność, benzynę, leki i broń. Zmieścił się tam nawet duży kabel elektryczny i rurociąg. Tunel stał się dosłownie "drogą życia" dla 300 000 mieszkańców, którzy byli uwięzieni w Sarajewie już od czterech długich lat. Po raz pierwszy film dokumentalny opowiada o tym fenomenie. Jest rekonstrukcją dramatycznych zdarzeń sprzed, w trakcie i po budowie legendarnego tunelu. Twórcy ukazują, w jaki sposób tajne przejście ratowało życie Bośniaków każdego dnia. Dziś Sarajewo to europejska metropolia, gdzie pokój graniczy z gorzkimi świadectwami niedawnej wojny. Budynki zostały odbudowane, miasto aż kipi nową energią, lecz w tle nadal czuć pragnienie zemsty i wzajemne oskarżenia.