Schadzka z Wenus

Meeting Venus, Wielka Brytania/Japonia/USA 1991

Nieznany nikomu węgierski dyrygent Zoltan Szanto dowiaduje się, że poprowadzi orkiestrę paryskiej opery. Uradowany niezwykłą propozycją, wkrótce doznaje rozczarowania.

Reżyseria:István Szabó

Czas trwania:130 min

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Film/Komediodramat

Schadzka z Wenus w telewizji

  • Michael Hirst

    Scenariusz

  • István Szabó

    Scenariusz

  • István Szabó

    Reżyseria

Opis programu

Chyba najbardziej znany węgierski reżyser, István Szabó, autor Mefista czy Hanussena, sięga w swoim pierwszym anglojęzycznym filmie do osobistych doświadczeń. W 1984 roku węgierski twórca miał w Paryżu wystawić inscenizację opery Wagnera "Tannhauser". Realizacja napotkała poważne trudności. Międzynarodowa obsada, strajk pracowników, niesnaski w zespole dały się reżyserowi mocno we znaki. Do tych wydarzeń postanowił powrócić znany producent David Puttnam, który przekonał Szabó do swojego pomysłu. Węgierski dyrygent Zoltan dostaje niespodziewaną propozycję. Nieznany szerzej muzyk ma wystawić w paryskiej Grand Operze dzieło Wagnera z międzynarodową obsadą. To prawdziwa życiowa szansa dla Zoltana, więc przystępuje do pracy z wielkim zapałem. Na miejscu nie wszystko będzie jednak wyglądać różowo. Zapanowanie nad międzynarodowym zespołem okaże się nie lada wyzwaniem. Między sobą kłócą się śpiewacy, muzycy lekceważą obowiązki, zaczyna się strajk pracowników, a największe kłopoty sprawia krnąbrna, kapryśna primadonna Karin, szwedzka gwiazda opery. Zoltan jest bliski rezygnacji z projektu, gdy niespodziewanie z pomocą przychodzi słynna śpiewaczka. Romans dyrygenta z Karin przebiega burzliwie i niebawem Zoltan znajduje sposób na dokończenie pracy. Czy jednak premiera okaże się sukcesem? "Schadzka z Wenus" to pyszna satyra opisująca okres lat 80., czasu jeszcze podzielonej Europy, izolacji bloku wschodniego i bardzo nieśmiało rodzącej się idei zjednoczenia. Idei potraktowanej tu z dużym dystansem i humorem, ukazanej metaforycznie na przykładzie międzynarodowego zespołu teatralnego i jego problemów. Trudności (często dosłowne) w znalezieniu wspólnego języka, różnice kulturowe i obyczajowe, a także różne podejście do spraw sztuki czy pracy okazują się przyczyną wielu konfliktów. Zakulisowe życie opery oddaje, często w krzywym zwierciadle, skalę wspólnych problemów i antagonizmów. W obsadzie uwzględniono śpiewaków operowych podkładających swoje partie wokalne, a rewelacyjną Glen Close zastąpiła wokalnie słynna Kiri Te Kanawa.