Schody

Podobnie jak niemal wszystkie filmy Zbigniewa Rybczyńskiego, również "Schody" zebrały wiele laurów: w 1987 r. nagrodę ITS Monitor Award i nagrodę specjalną dla najlepszego programu wideo na MFF w Rio de Janeiro, a w 1989 r. w Mediolanie - Premio Internazionale Leonardo za wkład w rozwój sztuki wideo. W filmie tym reżyser wprowadza grupę współczesnych turystów amerykańskich, oprowadzanych przez rosyjskiego przewodnika, w rozgrywającą się na słynnych odeskich schodach czarno-białą sekwencję "Pancernika Potiomkina" Sergiusza Eisensteina z 1925 r. Turyści pojawiają się wśród postaci Eisensteina tak, jakby "zwiedzali" tamten film, wplątują się między tłum uciekający w panice przed naporem żołnierzy. Jeden z nich, jak przystało na "rasowego" turystę, filmuje nawet makabryczne sceny. Inni również traktują rozstrzeliwanych, tratowanych cywili jak "obiekty do oglądania", albo z kolei nie zwracają uwagi na tragedię ofiar, zajęci swoimi sprawami: rozmowami, telefonowaniem przez komórki, pozowaniem do zdjęć, słuchaniem muzyki z przenośnych magnetofonów itp. Złudzenie zlania się dwóch filmowych światów w jedną groteskową całość jest nieodparte. Recenzenci odczytywali film na różne sposoby: jako "science fiction ery technotronicznej", jako "happening z elementami dreszczowca" albo też jako "przenikliwą satyrę społeczno-polityczną".