Sekrety i kłamstwa

(SECRETS AND LIES) Film fabularny, 141 min, Wielka Brytania 1996 Scenariusz i reżyseria: Mike Leigh Zdjęcia: Dick Pope Muzyka: Andrew Dickson Występują: Timothy Spall, Phyllis Logan, Brenda Blethyn, Claire Rushbrook, Marianne Jean - Baptiste, Elizabeth Berrington, Michele Austin, Lee Ross, Lesley Manville i inni Urodzony w 1943 roku Mike Leigh należy do grona najwybitniejszych twórców kina angielskiego. Debiutował w 1971 roku nagrodzonym filmem "Ponure chwile". Potem poświęcił się pracy w telewizji, przez kilkanaście lat realizował spektakle dla BBC. Swój kinowy "come back" w 1988 roku zaznaczył głośną komedią o thatcherowskiej Anglii "Wielkie nadzieje", potem powstały filmy "Życie jest słodkie" i "Nadzy", które krytyka okrzyknęła "majstersztykiem stylu". Fenomenalne okazały się "Sekrety i kłamstwa", które podbiły publiczność i krytyków, stały się najgłośniejszym wydarzeniem artystycznym sezonu. Na film spadł prawdziwy deszcz prestiżowych wyróżnień - Złota Palma w Cannes, Złoty Glob '96 dla najlepszej aktorki Brendy Blethyn, 3 Nagrody Stowarzyszenia Krytyków Filmowych z Los Angeles (najlepszy film, reżyser, aktorka), 2 nagrody Bostońskich Krytyków Filmowych (najlepszy reżyser, aktorka), Złota Żaba dla Dicka Pope'a na festiwalu operatorów filmowych Camerimage w Toruniu oraz 5 nominacji do Oscara (film, reżyser, aktorka, rola drugoplanowa Marianne Jean - Baptiste, scenariusz). "Sekrety i kłamstwa" - trzeci film kinowy Brendy Blethyn, po "Wiedźmach" Nicolasa Roega i "Rzece wspomnień" Roberta Redforda - zapewniły aktorce międzynarodową sławę. Dotychczas była znana głównie w rodzimej Anglii z ról teatralnych i telewizyjnych. Występowała w Royal National Theatre, grała także w spektaklach Royal Shakespeare Company, zdobywając prestiżowe nagrody, m.in. British Drama Award. Popularny w Wielkiej Brytanii serial telewizyjny "Outside Edge" przyniósł jej w 1994 roku nagrodę dla najlepszej aktorki komediowej. Fabuła filmu Mike'a Leigha jest bardzo prosta, przypomina banalną opowieść o perypetiach bohaterów telewizyjnej opery mydlanej, ale jednocześnie dostarcza głębszych przeżyć i zmusza widza do myślenia. Film składa się z trzech wątków, które początkowo rozwijają się zupełnie niezależnie od siebie. Czarnoskóra Hortense (Marianne Jean - Baptiste) mieszka w Londynie, jest okulistką dobrze ustawioną życiowo. Po śmierci przybranej matki zostaje nagle sama. Była w dzieciństwie adoptowana i teraz, gdy nie ma już nikogo bliskiego, pragnie dowiedzieć się, kim byli jej naturalni rodzice. Prawdziwa matka Hortense, Cynthia (Brenda Blethyn), pracuje jako robotnica w fabryce opakowań. Starzejąca się kobieta w pretensjach, paląca papierosa za papierosem, mieszka w obskurnym domu wraz z nieślubną córką Roxanne (Claire Rushbrook). Brzydka dziewczyna dorabia do skromnego budżetu domowego zamiataniem ulic i stale jest strofowana przez matkę, która głównie poucza ją, jak powinna postępować w sprawach damsko - męskich. Nigdy nie słyszała o swojej siostrze Hortense, która została oddana do adopcji. Cynthii doskwiera samotność, tęskni za normalnym życiem rodzinnym. Od lat nie utrzymuje bliższych kontaktów z bratem Maurice (Timothy Spall - pamiętny restaurator z filmu "Życie jest słodkie"), który jest wziętym fotografem. Powodzi mu się bardzo dobrze, z czego najbardziej się cieszy snobistyczna żona Monica (Phyllis Logan), która gardzi ubogą szwagierką Cynthią. Tymczasem Hortense odnajduje matkę i próbuje nawiązać z nią kontakt. Cynthia, choć początkowo jest niechętna, ostatecznie zgadza się na spotkanie. W dniu 21. urodzin Roxanne cała rodzina po raz pierwszyspotyka się w komplecie. Jest okazja, by powspominać przeszłość, wyjawić długo skrywane rodzinne sekrety, tłumione żale, przełamać wstyd z powodu nieudanego życia osobistego.