Seks i szpiegostwo

Gabriele Kleim długo czekała na mężczyznę swojego życia. Traciła już nadzieję, że kiedykolwiek takiego spotka. Gdy zaczynała pracę sekretarki w ambasadzie amerykańskiej w Bonn, snuła wielkie plany. Marzyła o zamążpójściu z dyplomatą, wielkim domu i egzotycznych podróżach. Tymczasem mijały dni, miesiące, lata, a upragniony wybranek nie nadchodził. Nagle i nieoczekiwanie, zjawił się właśnie On. Gabriele zakochała się od pierwszego wejrzenia. Amatorzy filmów z Jamesem Bondem dobrze wiedzą, że erotyczne podboje wspaniale rymują się ze szpiegostwem w służbie Jej Królewskiej Mości. Ale dopiero upadek berlińskiego muru ujawnił światu, iż wszelkie wymysły scenarzystów bledną w obliczu jak najbardziej realnych osiągnięć HVA - wywiadu byłej NRD. Wschodnioniemieccy fachowcy uczynili z seksu niezmiernie skuteczną, cudowną broń cichego frontu Zimnej Wojny. Używali specjalnych agentów - supermanów, a ściślej - supersamców do zdobywania informacji wywiadowczych od biuralistek centralnych urzędów Republiki Federalnej. Agenci, zwani Romeo, byli starannie selekcjonowani i wszechstronnie szkoleni w ośrodku tajnych służb w Belzig na obrzeżach Berlina. Mieli od dwudziestu pięciu do trzydziestu pięciu lat, dobre wykształcenie, nienaganną aparycję i eleganckie maniery. Swych ofiar szukali wśród samotnych, niezbyt urodziwych sekretarek i innych urzędniczek zatrudnionych w rozmaitych instytucjach cywilnych i wojskowych w Bonn, a także w ambasadach państw NATO. Obserwacja potencjalnych kandydatek trwała przez kilka, a nawet kilkanaście miesięcy. Dopiero po długotrwałych "podchodach" potencjalnej kandydatki, rozpoznaniu jej słabych stron i sfabrykowaniu sobie odpowiedniej "legendy" Romeo wkraczał do akcji. Umiejętnie podtrzymywany intymny związek trwał latami. Gabriele Kleim durzyła się w niebieskookim Franku Dietzelu przez dwanaście lat, Margret Hoeke, sekretarka prezydenta RFN, romansowała z Franzem Beckerem przez lat siedemnaście! Obie kobiety dostarczyły wschodnioniemieckiemu wywiadowi mnóstwo bezcennych informacji.