Seks, kłamstwa i kasety wideo

Taylor, David Foil. John i Ann wydają się typowym, szczęśliwym małżeństwem. On jest wziętym prawnikiem, klasycznym yuppie, ona zdaje się żyć w cieniu męża. Niestety John jest też i bawidamkiem. Nie cofa się przed uwiedzeniem siostry Ann, Cynthii. Ta jednak nie wydaje się szczególnie zszokowana propozycją szwagra i romans zdaje się rozwijać bez przeszkód. Nienormalna sytuacja zmienia się diametralnie z chwilą pojawienia się dawnego kumpla Johna, niejakiego Grahama. Mężczyzna jest przeciwieństwem męża Ann. Jest spokojny, lekko nieśmiały i ujmująco miły. Graham ma jednak dziwaczne hobby - pasjonuje się nagrywaniem na wideo intymnych zwierzeń kobiet. Niebawem na tego typu seanse nakłania Ann, a potem i jej siostrę. To podziała jak katharsis i całkowicie odmieni spojrzenie bohaterów na świat i siebie. Jeden z najgłośniejszych filmów amerykańskich lat 90. Obraz nietypowy dla głównego nurtu kina zza Oceanu. Jest to w zasadzie projekt autorski debiutującego wówczas, młodego reżysera, Stevena Soderbergha. Film powstał w kilka tygodni, tylko za milion dolarów i według scenariusza reżysera. Efekt przerósł oczekiwania, stając się dla Soderbergha przepustką do Hollywood. Jednak debiut zdaje się wyrastać z tradycji kina europejskiego, chociażby spod znaku Rohmera i jego psychologiczno- etycznych rozprawek. Film Amerykanina toczy się niespiesznie, twórcy z pieczołowitością przyglądają się bohaterom, a akcja jest właściwie szczątkowa. Niekończące się rozmowy, dominacja dialogu nad obrazem zdają się przesądzać o intelektualnym charakterze filmu Soderbergha, lecz całość ogląda się znakomicie. Precyzyjna konstrukcja filmu nie wyklucza naturalności i efektu podglądania życia i jego często skrywanych aspektów. To studium psychologiczne, dotykające problemów samotności, egoizmu, niespełnienia seksualnego czy wewnętrznego wypalenia, swą siłę zawdzięcza subtelnemu połączeniu cierpkiej, często ironicznej komedii z wnikliwą, realistyczną obserwacją człowieka i jego słabości. Zespół aktorski znakomicie uniósł ciężar pomysłu Soderbergha, a rola Jamesa Spadera wydaje się najlepszą w jego dotychczasowej karierze. Krytyka podkreślała znakomite ukazanie przemian obyczajowych, a także dostrzegała wyraźne akcenty związane z problemem AIDS (nie przypadkiem bohaterów na początku połączy związek platoniczny), problemem szczególnie bolesnym w latach 90. Złota Palma, nagroda FIPRESCI, a także wyróżnienie dla najlepszego aktora w Cannes, cztery nagrody Independent Spirit, wyróżnienie publiczności w Sundance oraz nagrody krytyki amerykańskiej.