Sitcom

François Ozon, jeden z najbardziej kontrowersyjnych współczesnych reżyserów europejskich, zaczynał od kręcenia filmów krótkometrażowych. Zainteresowanie specyficzną estetyką Ozona zaowocowało możliwością nakręcenia debiutu pełnometrażowego. Sitcom wprawił w zdumienie nie tylko widzów, ale i krytykę. Reżyser pozostał sobie wierny kręcąc kolejne filmy, takie jak chociażby "Basen" czy "8 kobiet". Typowa francuska rodzina mieszka na przedmieściach Paryża. Życie płynie spokojnie i dostatnio do momentu, gdy głowa familii wpada na dziwny pomysł. Jako prezent dla pozostałych domowników nabywa białego szczura. Od tego momentu wszystko w pozornie normalnej rodzinie zaczyna stawać na głowie. Obecność gryzonia wyzwala w bohaterach dziwne i najbardziej skrywane żądze. Gamoniowaty syn Nicolas, typ mola książkowego, zaczyna organizować w swojej sypialni prawdziwe orgie. Niepełnosprawna córka Sophie targa się na życie, a matka zaczyna wykazywać ciągoty kazirodcze względem syna. Czy to szaleństwo ma kres? Kontrowersyjny, skandalizujący, obrazoburczy. To tylko niektóre przymiotniki stosowane przy opisie debiutu Ozona. Krytyka przywoływała wpływ innych enfant terrible kina - Watersa, Bunuela, Solondza czy Pasoliniego. Francuz w centrum zainteresowania stawia typową mieszczańską rodzinę i wprowadzając element egzotyki - czegoś racjonalnie niewytłumaczalnego (katalizująca rola białego szczura) - przygląda się gwałtownej dezintegracji pozornie uporządkowanej egzystencji. Bohaterowie zaczynają zachowywać się dziwacznie, dając upust skrywanym pragnieniom, pokazując swoje prawdziwe oblicza. Ale film Ozona to nie tylko kontrowersyjne, obyczajowo drastyczne tematy. To również wyrafinowana, autorska wizja kina. Elementy farsy, cierpkiego, ironicznego humoru mieszają się z elementami dramatu, a nawet thrillera, rozsadzając realistyczną formułę. Francuz żongluje kliszami, rozkładając formę sitcomu na czynniki pierwsze, bawiąc się przyzwyczajeniami widza.