Skrzyżowanie

Inspiracją do realizacji filmu "Skrzyżowanie" był pierwszy w powojennej Polsce, społeczny protest w obronie miejsca kultu, a w istocie prawa do praktykowania swojej wiary, zagwarantowanego przez konstytucję socjalistycznego państwa. Wydarzenia kraśnickie z 26.06.1959 roku, o których rozpisywała się szeroko zachodnia prasa i donosiły nieprawomyślne rozgłośnie radiowe, takie jak Wolna Europa czy Głos Ameryki, wydają się nadal mało znane. Wielu mieszkańców Kraśnika było aresztowanych i skazanych w pokazowych procesach na długie miesiące, a nieraz lata więzienia. Innych wyrzucono z pracy, czasem również z własnych mieszkań. Niektórzy musieli wyjechać z miasta, choć wcześniej kierowano ich tu nakazami pracy. Wiele osób zostało napiętnowanych i do dziś obawia się otwarcie mówić o swoich przeżyciach. Bohaterowie filmu zabierają nas w swoistą podróż do socjalistycznej idylli i wspominają wydarzenia, które rozegrały się u zbiegu dawnych ulic Lenina i Dzierżyńskiego, w Kraśniku Fabrycznym. Na skrzyżowaniu, pod prezydium, zebrali się protestujący, na skrzyżowaniu pod Fabryką Łożysk Tocznych czekały gotowe do interwencji oddziały ZOMO. Jednak skrzyżowanie to przede wszystkim sprzeczne dążenia jednych mieszkańców do praktykowania swojej wiary, z drugiej zaś tych, którzy chcieli im to za wszelką cenę uniemożliwić. Skrzyżowanie to również przestrzeń, gdzie drogi ludzkie przecina droga Opatrzności, kiedy człowiek w jakiś niewytłumaczalny sposób zostaje wciągnięty w historię Krzyża. Osoby poszkodowane w wyniku wydarzeń kraśnickich nadal dźwigają krzyż osobistej i rodzinnej traumy, trudnej pamięci, braku przebaczenia. "Skrzyżowanie" to opowieść o dylematach, cierpieniu, uporze, odwadze i niełatwych wyborach.