Słonie. Szpieg w stadzie

Nowoczesne technologie umożliwiają skonstruowanie zdalnie sterowanych, zamaskowanych kamer, za pomocą których możemy śledzić życie dzikich zwierząt w sytuacjach, w jakich do tej pory ludzie nigdy wcześniej nie mogli ich oglądać. Obiektem badań stały się tym razem słonie afrykańskie z kilku parków narodowych. Do ukrycia sprzętu wykorzystywano wszystko. Jedna z kamer wyglądała nawet jak odchody tych potężnych zwierząt. Tak zamaskowany sprzęt towarzyszył słoniom na każdym kroku, nie budząc ich najmniejszych podejrzeń. Tam, gdzie zbierało się stado, ekipa filmowa ustawiała dodatkowe, nieruchome kamery. Bywało, że same słonie przejmowały rolę operatorów. Z ponad 3 tysięcy godzin materiału filmowego powstała fascynująca opowieść o tych imponujących ssakach. Ważące kilka ton olbrzymy potrafią nas niejednym zadziwić: zarówno swoją gibkością, jak i inteligencją oraz uczuciowością. Doskonała pamięć pozwala im zgromadzić w ciągu długiego życia imponującą wiedzę. A dzięki silnym więzom rodzinnym przekazują tę wiedzę następnym pokoleniom. Okres rui następuje u samic co trzy lata i trwa zaledwie parę dni. Gdy na świat przychodzi młode słoniątko, wszystkie jego siostry i ciotki w stadzie pomagają mu stanąć na nogi. Razem troszczą się o malca i zapewniają mu bezpieczeństwo, solidarnie stając w jego obronie. Młode słonie, podobnie jak ludzkie dzieci, muszą się nauczyć niemal wszystkiego. Nawet odszukanie matczynego sutka stanowi na początku problem. Równie trudno podążąć za dorosłymi. Słonie mogą przewędrować do 80 km dziennie. Na szczęście dla malucha, w rezerwacie większość podróży to krótkie wyprawy do wodopoju. A słonie muszą dużo pić. Jednorazowo wciągają do trąby ok. 9 litrów wody. W ciągu pięciu minut dorosły osobnik wypija trzy wanny wody. Zbudowana ze stu tysięcy mięśni trąba znakomicie się do tego nadaje. To zresztą najbardziej uniwersalny narząd, jakim dysponują ssaki: zarazem nos, ramię i dłoń. Znajdujące się w trąbie i w stopach słonia detektory drgań przekazują informacje z ziemi do mózgu.