Smacznego, telewizorku

Komedia familijna, wykpiwająca maniaków telewizji, którzy - narkotycznie uzależnieni od szklanego ekranu - pozostają głusi i ślepi na problemy rzeczywistego świata. Takimi telefanatykami są członkowie rodziny burmistrza Adlera. Oglądają wszędzie - w samochodzie, w pokoju, w kuchni. Perypetie bohaterów mydlanych oper potrafią ich wzruszyć do łez. W telemaniactwie celują zwłaszcza ojciec i matka. Pewnego dnia dochodzi do tego, że zostają wciągnięci w głąb ekranu. Przestraszone dzieci postanawiają pospieszyć rodzicom z pomocą. Przy okazji wszakże, korzystając z ich nieobecności, pragną zasmakować prawdziwej wolności. Paulina urządza prywatkę, na której ma się pojawić ukochany Michał; Paweł całkowicie zatraca się w świecie gier telewizyjnych, poprawiając przy okazji program komputerowy ojca; zaś najmłodszy Adaś pochłania astronomiczne ilości słodyczy. Dzieci mają przy tym niezły ubaw, śledząc przygody swych rodziców w filmach gangsterskich, wojennych i melodramatycznych serialach. Gdy "starzy" się znudzą, można po prostu wyłączyć telewizor. Państwo Adler poznając "od środka" niedawny obiekt ich uwielbienia zaczynają mieć go dosyć. Wolą obserwować to, co dzieje się za ekranem, w realnym świecie. W ten sposób "odkrywają" prawdziwe problemy swoich pociech, doceniają wartość życia rodzinnego. Tymczasem liczba ofiar żarłocznego telewizora zaczyna wzrastać. Zdjęcia do filmu kręcono nie tylko w polskich plenerach, lecz także w Bratysławie i Petersburgu. Oprócz walorów wizualnych głównymi zaletami utworu Pawła Trzaski są wartka akcja, przekorny humor, bezpretensjonalność i wdzięk. W jednej z głównych ról wystąpił Mikołaj Radwan - prawnuk wielkiego Stefana Jaracza.