Śmierć w bunkrze. Ostatnie dni Hitlera.

Tego dnia obecne były trzy delegacje - wspomina Armin Lehmann. Wódz wyszedł w płaszczu, jaki zwykle nosił, z postawionym kołnierzem. Lewą rękę przycisnął do poły. Drżał. Podszedł do mnie i spojrzał mi w źrenice. Spostrzegłem, że jego oczy łzawiły. Kiedy wszystkich powitał, stanął przed nami i wygłosił krótką mowę. Powiedział, że Rzeszę można porównać z poważnie chorym pacjentem, ale wkrótce będzie gotowe nowe lekarstwo, które zostanie podane ojczyźnie i ją wybawi. Że musimy wytrwać, aby uratować Rzeszę... Ostatnie dni swego życia Adolf Hitler spędził w bunkrze pod Kancelarią Rzeszy, osiem metrów pod powierzchnią Potsdamer Platz, w centrum Berlina. Chroniły go wielometrowej grubości mury i wierna gwardia przyboczna SS. Stąd dowodził nadal silnymi liczebnie wojskami niemieckimi, stąd wzywał naród, by wytrwał na posterunku. Nie przyjmował do wiadomości powagi sytuacji panującej na frontach, ignorował coraz głośniejsze pomruki dział nadciągającej znad Odry Armii Czerwonej. Wierzył w rychłą kontrofensywę, w pomyślny dla Rzeszy obrót wydarzeń. Wszelkie nadzieje prysły 21 kwietnia 1945 roku, gdy wojska radzieckie przerwały północny pas obrony miasta i rozpoczęły szturm Berlina. Dzień później Hitler przyznał się do porażki. Podczas odprawy z generalicją, wyprosiwszy przedtem za drzwi młodszych oficerów i adiutantów, ogłosił, że wojna jest już przegrana. Ponuremu oświadczeniu towarzyszyły ostre oskarżenia wobec nieudolnych, nielojalnych i zdradzieckich feldmarszałków. Stanowczo odrzucił wysuwane przez zebranych sugestie wyjazdu do "alpejskiej fortecy" w Bawarii. Postanowił walczyć do końca. Właśnie tu, w Berlinie. I ani o jeden dzień nie przeżyć upadku Trzeciej Rzeszy. Niemieccy filmowcy przedstawiają ostatnich dwanaście dni życia Adolfa Hitlera. Rozmawiają z ostatnimi żyjącymi świadkami wydarzeń, m.in. z majorem Berndem Freytagiem von Loringhovenem, Arminem Lehmannem z Hitlerjugend i osobistą sekretarką wodza Traudl Junge. Próbują zrekonstruować te dramatyczne chwile.