Sople płaczą na ulicy Wawelberga

Na ulicy Wawelberga z sopli wiszących u rdzewiejącej rynny kapią krople, jak łzy. Jakby kawałki lodu płakały za tym, co odeszło w niepamięć. Wkrótce zabraknie już świadków, którzy mogliby opowiedzieć, jak to było, kim był patron ulicy i jego rodzina - Żydzi, którzy do tego stopnia czuli się Polakami, że kiedy Wacław Wawelberg zmarł w Brazylii, ciało - zgodnie z jego wolą - przewieziono do Warszawy i pochowano na cmentarzu żydowskim, pod płytą z napisem: Polak. Jego syn Hipolit natomiast, który żyje w Sao Paulo, kiedy wyjeżdża poza miasto, mawia potem: wracam do Warszawy, co znaczy, że wraca do domu, którego synonimem po kilkudziesięciu latach ciągle jest dla niego stolica naszego kraju.