Stracona noc
Polska 1974
Wracającemu z Rzymu literatowi Wacławowi Kisieleckiemu późnym wieczorem na wiejskiej drodze popsuł się samochód. Musi więc wraz z szoferem Konstantym szukać noclegu w pobliskim dworku.
Reżyseria:Janusz Majewski
Czas trwania:41 min
Kategoria wiekowa:
Gatunek:Film/Dramat psychologiczny
Stracona noc w telewizji
Alicja Jachiewicz
jako Faustyna
Andrzej Łapicki
jako Wacław Kisielecki
Olgierd Łukaszewicz
jako Jan
Jan Nowicki
jako szofer Konstanty
Ryszard Kotys
jako Stanisław
Wiesław Zdort
Zdjęcia
Janusz Majewski
Reżyseria
Janina Niedźwiecka
Montaż
Aleksander Skriabin
Muzyka
Janusz Majewski
Scenariusz
Tadeusz Wybult
Scenografia
Opis programu
Druga, po 17 latach przerwy, ekranizacja tego interesującego studium psychologicznego. Epizod jednej nocy posłużył twórcom filmu do dokonania subtelnej analizy ludzkich postaw i wywołanych emocjami gwałtownychreakcji. Wracającemu z Rzymu warszawskiemu literatowi, WacławowiKisieleckiemu, późnym wieczorem gdzieś na wiejskiej drodze psujesię samochód, musi więc wraz z szoferem Konstantym szukać nocleguw pobliskim dworku. Jego właścicielem jest młody mężczyzna, Jan, który od śmierci matki sam zawiaduje mocno podupadłym majątkiem. Z dawnych włości został właściwie już tylko dwór i rozległy sad orazdwie osoby służby: stróż Stanisław i jego młoda, piękna żonaFaustyna, która prowadzi Janowi dom. Romantyczny, wrażliwy młodzieniec, trochę poeta, trochępianista, marzy o studiach inżynierskich, ale ciągle nie ma dośćśrodków, a może też i silnej woli, by opuścić wieś i przenieść się nadłużej do miasta. Wiedzie raczej monotonne, nieco pustelnicze życie, mając Stanisława i Faustynę za całe towarzystwo. Goście bywają tutajrzadko, tym milej więc są widziani. Kisielecki i jego kierowca zostająpowitani bardzo serdecznie, podjęci kolacją i domową nalewką z czereśni. Faustynka krąży między jadalnią, gdzie wieczerzająpanowie, a kuchnią, w której nakryła dla szofera zabawiającego jąanegdotami z szerokiego świata. Stanisław śpi tymczasem na sianiezmożony zmęczeniem i sporą ilością wódki. Choć awaria w samochodzie została szybko usunięta, gospodarznalega, by przyjezdni przenocowali pod jego dachem. Kisieleckiprzyjmuje zaproszenie, nie śpieszy się jednak do łóżka. Ciekawyludzi, szukający wszędzie nowych tematów, wdaje się z Jankiem w pogawędkę. W pogrążonym we śnie domu dwaj mężczyźni snująnieśpieszną rozmowę. Literat opowiada o swych wrażeniach z podróżydo Włoch, Janek zwierza mu się ze swej miłości do Faustyny. Wyjawia zarazem, że nigdy nie ośmielił się jej posiąść, choć usilnietego pragnie. Faustynka ma jednak zazdrosnego męża, a przy tymstosunek Janka do atrakcyjnej gospodyni ma w sobie coś nabożnego, chłopak idealizuje ją i wszystko, co z nią związane. Korzystając z obecności nieoczekiwanego gościa, mężczyzna podejmuje desperackąpróbę uwolnienia się od miłości, która owładnęła nim bez reszty. Usiłuje obrzydzić sobie obiekt swych uczuć, zrzucić Faustynę z piedestału, na który sam ją wyniósł. Gorąco namawia Kisieleckiego, by zakradł się do jej pokoju. Gość odrzuca jego propozycję, rozmowaprzeciąga się niemal do świtu. Kiedy wydaje się, że literat ulegnie w końcu pokusie, wychodzi na jaw, że Faustyna nie spędziła tej nocysama. Nowela filmowa, 41 min, Polska 1973Scenariusz na podstawie opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza Reżyseria: Janusz MajewskiZdjęcia: Wiesław ZdortMuzyka: Aleksander SkriabinWyk. Andrzej Łapicki, Olgierd Łukaszewicz, Alicja Jachiewicz, Jan Nowicki, Ryszard Kotys