Substancja - LSD Alberta Hofmanna

Wiosną 1943 roku szwajcarski chemik Albert Hofmann bardziej przez przypadek niż przez celowe poszukiwania dokonał sensacyjnego odkrycia. Zdał sobie sprawę, że ma do czynienia z potężną molekułą, która będzie miała wpływ nie tylko na świat nauki. LSD jest bombą atomową dla umysłu człowieka. Zaledwie cząstka miligrama tej substancji wystarczy, aby wywrócić nasze poczucie czasu i przestrzeni. W 1950 roku Hofmann jako pierwszy eksperymentował na sobie jej działanie. Później zaczęli robić to psychiatrzy, badacze świadomości i artyści. Z tych badań zrodziły się nurtujące pytania. Czy przez środek chemiczny można znaleźć ścieżkę do esencji egzystencji człowieka? Czy tajemnicze efekty działania tej substancji pomagają nam lepiej zrozumieć ludzką duszę? Czy LSD może stać się instrumentem współczesnej psychiatrii lub badań mózgu? W czasie zimnej wojny CIA prowadziła eksperymenty z wykorzystaniem LSD na ludziach. Na początku lat 60. XX wieku LSD wydostała się z laboratoriów. Zainteresowały się nią najbardziej szalone ruchy kulturowe na Zachodzie. LSD wydawała się idealna dla różnych wyrzutków społeczeństwa konsumpcyjnego. Stała się paliwem rebelii. Niektórzy uważają nawet, że technologia komputerowa jest jej zasługą. Apostoł narkomanów Timothy Leary wystąpił ze słynną frazą „turn on, tune in, drop out” („włącz się, dostrój, odleć”), znajdując setki tysięcy naśladowców. A w tym czasie Hofmann nadal badał działanie substancji. Czuł odrazę do swoich czasów, które zdegenerowały jego „święte” LSD i wprowadziły substancję na czarną listę zakazanych narkotyków. W 2007 roku Szwajcaria zezwoliła jednak na używanie LSD, a w 100-lecie urodzin naukowca marzenie Hofmanna znów ma szansę się zrealizować. Jego „dziecko z problemami”, jak zwykł nazywać LSD, zostało zalegalizowane w terapii paliatywnej lęków. Udzielając jednego z ostatnich wywiadów przed śmiercią, Hofman powiedział, że historia LSD jest historią o człowieku.