Szepty i krzyki

Film uznano za jeden z najważniejszych w dorobku Ingmara Bergmana. Nominowany do pięciu Oscarów - przyniósł tę nagrodę Svenowi Nykvistowi za zdjęcia. Krytyka nowojorska uhonorowała go nagrodami w kategoriach: najlepszy film i reżyseria. Kończy się wiek XIX. Właścicielka podupadłego dworku Agnes jest umierająca. Przy jej łożu spotykają się jej dwie siostry. Karin wyszła bogato za mąż za dyplomatę, którego szczerze nienawidzi. Egoistyczna Maria miała romans, na skutek którego jej mąż próbował popełnić samobójstwo. Teraz próbują pomóc cierpiącej siostrze, ale wszystkie ich wysiłki są daremne. Nie potrafią przebić się przez skorupy własnych wspomnień, doświadczeń, tragedii. Każda nosi w sobie swoje prywatne piekło. Jest w domu jeszcze czwarta kobieta - służąca Anna. Tylko ona potrafi naprawdę kochać umierającą, objąć ją macierzyńskim gestem. Gdy Agnes umrze, a dom zostanie sprzedany - Anna odchodząc weźmie ze sobą pamiętnik, w którym chora opisywała swoją samotność. Ingmar Bergman - urodzony w 1918 roku szwedzki reżyser filmowy i teatralny. Jedna z najważniejszych postaci kina światowego. Laureat wielu najważniejszych, międzynarodowych nagród. Zadebiutował w 1945 roku filmem "Kryzys". Najważniejsze filmy: "Wieczór kuglarzy" (1953), "Siódma pieczęć" (1956), "Tam, gdzie rosną poziomki" (1958), "Twarz" (1959), "Źródło" (1960), "Jak w zwierciadle" (1961), "Persona" (1966), "Szepty i krzyki" (1972), "Sceny z życia małżeńskiego" (1974), "Twarzą w twarz" (1976), "Jajo węża" (1977), "Fanny i Aleksander" (1982). Film otrzymał Oscara - za najlepsze zdjęcia. Autor zdjęć Sven Nykvist był przez lata "nadwornym" operatorem Bergmana i współtwórcą jego sukcesów. Droga, jaką przebył Ingmar Bergman, w jakiś sposób jest również drogą Nykvista. Artyści pracowali ze sobą przez blisko ćwierć wieku i stworzyli wspólnie dwadzieścia filmów, z których niemała część uważana jest za największe arcydzieła kina. Spotkali się już w 1953 roku na planie "Wieczoru kuglarzy" - Nykvist był wówczas jednym z trzech operatorów.