Tajemnica

Rok 1985. Paryski psycholog François Grimbert (Mathieu Amalric) pracuje jako terapeuta dziecięcy, ale boryka się z problemami nie mniejszymi, niż te trapiące jego małych podopiecznych. Mężczyzna rozpamiętuje wydarzenia sprzed trzydziestu lat, kiedy jako siedmiolatek nie mógł nawiązać kontaktu z rodzicami, Maxime'em (Patrick Bruel) i Tanią (Cécile De France). François wymyślił sobie wówczas braciszka, który stał się towarzyszem jego zabaw. Siedem lat później chłopiec miał okazję poznać prawdę na temat tragicznej przeszłości rodziców. Pierwotnie Maxime ożenił się z Hannah (Ludivine Sagnier), z którą miał syna Simona. Jednocześnie wdał się w romans z siostrą żony, Tanią. W czasie nazistowskiej okupacji jego najbliżsi zostali poddani dramatycznej próbie, z której nie wszystkim udało się wyjść cało. Odkrywając rodzinną historię François odpowiada sobie na wiele trapiących go pytań. Zdaje sobie również sprawę, że wydarzenia sprzed lat ciążą na jego relacjach z ludźmi nawet dziś. "Tajemnica" jest ekranizacją opartej na prawdziwych wydarzeniach powieści Philippe'a Grimberta, opisującej pięćdziesiąt lat z historii pewnej żydowskiej rodziny, na której życiu zaważyło brutalne doświadczenie nazistowskiej okupacji. Za ekranową adaptację utworu odpowiedzialny jest Claude Miller, znakomity reżyser, znany jako autor filmów, takich jak "Śmiertelny wyścig", "Zimowe wakacje" czy "Betty Fisher i inne historie". Przełożenie niełatwego tekstu literackiego na język filmu było niewątpliwą zasługą 67-letniego filmowca. Siłą "Tajemnicy" jest znakomicie budowane napięcie, narastające w chwilach przenikania się teraźniejszości z przeszłością, zaś za motor całej fabuły służy stopniowe rozwiązywanie tytułowej tajemnicy przez głównego bohatera, który poznaje tragiczną historię rodziców: koszmar wojny, płomienny romans, życie w strachu i doświadczenie terroru. Film Millera spotkał się z przychylnym odbiorem, w czym wielka zasługa znakomitego scenariusza, połączenia zdjęć kolorowych z czarno-białymi i pełnej napięcia muzyki skomponowanej przez Zbigniewa Preisnera.