Taka ładna dziewczyna
Une belle fille comme moi, Francja 1972
Odsiadująca wyrok piękna morderczyni opowiada młodemu socjologowi historię swojego życia. Wykorzystując wdzięk, próbuje przekonać go o swojej niewinności.
Reżyseria:François Truffaut
Czas trwania:98 min
Kategoria wiekowa:
Gatunek:Film/Komediodramat
Taka ładna dziewczyna w telewizji
Bernadette Lafont
jako Camille Bliss
Claude Brasseur
jako Murene
Charles Denner
jako Arthur
Guy Marchand
jako Roger/Sam Golden
André Dussollier
jako Stanislas Prévine
Anne Kreis
jako Hélène
Georges Delerue
Muzyka
Martine Barraqué
Montaż
Yann Dedet
Montaż
Pierre-William Glenn
Zdjęcia
François Truffaut
Scenariusz
Jean-Loup Dabadie
Scenariusz
Opis programu
Odsiadująca wyrok piękna morderczyni opowiada młodemu socjologowi historię swojego życia. Czy uda jej się przekonać go o swojej niewinności? Stanislas Prévine (André Dussollier) jest młodym, ambitnym socjologiem, który pisze pracę na temat kryminalistek. Jego zainteresowanie budzi Camille Bliss (Bernadette Lafont), która odsiaduje wyrok za zabójstwo kochanka. Kobieta jest również podejrzana o morderstwo swego ojca oraz teściowej, a także próbę zabicia męża i prawnika. Podczas serii wywiadów Camille opowiada Stanislasowi historię swego życia. Tłumaczy mu, jak taka śliczna i słodka dziewczyna mogła się znaleźć w więzieniu. Wykorzystując swój wdzięk, próbuje przekonać mężczyznę o swojej niewinności. Doskonale zrealizowana komedia opowiadająca o kobiecie, która wykorzystuje swoją seksualność, aby osiągnąć to, na czym jej zależy. Reżyserem opartego na powieści Henry'ego Farrella obrazu jest mistrz francuskiej Nowej Fali, trzykrotnie wyróżniony nominacją do Oscara François Truffaut (Czterysta batów, Noc amerykańska). Produkcja zachwyca błyskotliwą narracją, czarnym humorem i rewelacyjną grą odtwórczyni głównej roli Bernadette Lafont (Złośnica, Układ idealny). Laureatce Cezara partnerują trzykrotny zdobywca nagrody Francuskiej Akademii André Dussollier (Znamy tę piosenkę, Nie mów nikomu), urodzony w Tarnowie Charles Denner (Pana młoda w żałobie, Mężczyzna, który kochał kobiety) i Claude Brasseur (Prywatka, Krzesła orkiestry).