Taki jestem

"Jestem jak pustelnik na wyspie" - pisze o sobie nastoletni Patrick Wanker, cierpiący na autyzm. Jedynym sposobem poznania myśli, uczuć i bogatego życia wewnętrznego chłopca jest przeczytanie jego zapisków na komputerze. Tylko tak Patrick może wyrazić światu doświadczenie zamknięcia wewnątrz własnego ciała. 26-letnia reżyserka Ingrid Demetz uległa fascynacji Patrickiem i postanowiła poświęcić mu film. Nie chciała jednak brnąć w naukowe wyjaśnienia, czym jest autyzm ani pokazywać objawów choroby. Jej ambicją było przebicie się przez niewidzialny mur, odgradzający chłopaka od świata. Komunikacja z nim nie była jednak możliwa standardowymi sposobami, poprzez mowę czy gest. "W przypadku Patricka oba te sposoby tracą na znaczeniu - mówiła. Na zewnątrz jego wypowiedzi i język ciała świadczą o chorobie, ale nie mówią nic o świecie emocjonalnym. Nie można odgadnąć, co Patrick czuje lub myśli". Używając jedynie słów zapisywanych przez chłopca na ekranie komputera i wydarzeń z jego codziennego życia w malowniczym włoskim miasteczku, Demetz stworzyła przejmującą filmową opowieść o samotności. Ze swoją kamerą towarzyszyła Patrickowi w szkole i w domu, rejestrując, jak choroba pozbawia go zdolności do nawiązywania kontaktów i relacji z innymi ludźmi. Tylko notatki pozwalają przełamać otaczającą go barierę, wyrazić złożoną osobowość i pełne zadumy refleksje nad światem. "Mogłam przyglądać się, jak zapisuje na komputerze literę po literze, wyrażając swoje myśli - wspominała reżyserka. Śledząc ten proces, zrozumiałam jak cenne i silne może być słowo, i jak niewiele wystarcza, by wyrazić bardzo wiele. A także to, że nie wszystko da się ubrać w słowa". "Taki jestem" to dokument niezwykły, ponieważ pozwala uwolnić się myślom tłamszonym przez ograniczenia ciała i umysłu, po czym przekazać je całemu światu. To także opowieść o niezłomności ducha, gdyż pomimo problemów główny bohater filmu pozostaje optymistyczny co do przyszłości całej swojej rodziny, w tym młodszego brata, także dotkniętego autyzmem.