Tatarska baśń

Cykl audycji, prezentujący filmy realizowane w różnych miejscach Polski, którego celem jest ukazanie szczególnego charakteru małych społeczności lokalnych. Kolejny film z cyklu opowiada o polskich Tatarach z okolic Białej Podlaskiej i Sokółki oraz o tych, którzy żyją w wielkich miastach: w Gdańsku i w Warszawie. Dokument ukazuje wizerunek Tatara - człowieka Azji, stepów i Złotej Ordy, na przykładzie czworga bohaterów: poety, historyka, prostej wiejskiej kobiety i księżnej z rodziny Tarkowskich, herbu Klamra. Mówią, co to znaczy być Tatarem. Każdy innym językiem, poetyką, innymi realiami maluje ciekawy świat polskich Tatarów. Film poświęcony jest tym ludziom, którzy dla muzułmańskiego Wschodu są od dawna grupą zupełnie obcą, a w swojej ojczyźnie postrzegani są nadal jako najbardziej egzotyczna grupa etniczna. Ich mała ojczyzna to przede wszystkim zewnętrzny świat rytuałów, mit Złotej Ordy, kult własnej historii związanej nierozerwalnie z polską wojskowością i ziemią. W filmie wykorzystano wiersze Selima Chazbijewicza: "Wielki Turan", "Tatarski dom", "Melancholia" i "Mistyka wspomnień".