Tatuaż

Felicien Mezeray, nuworysz wzbogacony na handlu obrazami, zauważa pewnego dnia portret kobiecy autorstwa samego Modiglianiego, wytatuowany na plecach starego legionisty Legraina. Przekonany, że może na tym doskonale zarobić, Mezeray postanawia odkupić dzieło za wszelką cenę i korzystnie sprzedać dwóm amerykańskim marszandom, którzy właśnie przyjechali do niego po nową partię płócien. Amerykanie tak bardzo chcą nabyć dzieło, że z góry płacą francuskiemu kontrahentowi żądaną sumę, pozostawiając na jego głowie negocjacje z Legrainem. Kłopot jednak w tym, że stary wiarus wcale nie ma ochoty rozstawać się ze skórą na plecach, nawet gdy Mezeray proponuje mu za nią najpierw 20, a później aż 50 mln franków. Woli, żeby marszand odremontował jego wiejską posiadłość w Perigord. Obiecuje, że z chwilą rozpoczęcia prac podpisze zgodę na zdjęcie tatuażu. Uradowany Mezeray nie waha się ani chwili i obaj panowie jadą na wieś. Posiadłość emerytowanego legionisty okazuje się wielkim, średniowiecznym, na pół zrujnowanym zamkiem, a jego właściciel przedstawia się osłupiałemu handlarzowi jako książę de Montignac, ostatni potomek znamienitego rodu. Wstępując do wojska przyjął nazwisko Legrain po matce, dziewczynie z ludu, którą małżeństwo wyniosło na szczyty drabiny społecznej. Mezeray jest przerażony ogromem prac murarskich i ich kosztem, ale coraz bardziej zależy mu na Modiglianim, więc zgadza się na wszystko. Nie ufa jednak Legrainowi, a ten z kolei ani myśli dać się "obedrzeć ze skóry".