Teatr burleski w Berlinie

Występny urok bohemy, elektryzujący nastrój frywolnej rozrywki i noce, które nie miały końca... Czasy Republiki Weimarskiej zapisały się w historii Berlina jako epoka burleski. Niespodziewanie 90 lat później duch wolności i zmysłowej zabawy znów zaczyna unosić się nad klubami niemieckiej stolicy. "Po zakończeniu I wojny światowej, gdy Niemcy nie były już monarchią, zapanowała nieskrępowana wolność. Tworzyli wielcy pisarze tacy jak Karl Kraus, Tomasz Mann, Heinrich Mann i wielu innych. Aż do roku 1932 wszystko dookoła wydawało się niezwykłe" - tak czasy Niemiec Weimarskich wspominał na krótko przed śmiercią George Tabori, pochodzący z Węgier dramaturg i reżyser teatralny, którego wczesna młodość upłynęła w Berlinie lat 20. minionego stulecia. Niemiecka metropolia była wówczas miastem grzechu i europejskim centrum życia artystycznego. Do rangi jego symbolu urosła burleska - śmiałe obyczajowo show rewiowe, które przybyło wprost z USA. Czasom świetności tych pokazów, złożonych z tańców, śpiewów i skeczów, miało położyć kres dopiero nadejście nazizmu. Dziś burleska wydaje się przeżywać w Berlinie swój renesans, a większość wystawianych pokazów jest zasługą amerykańskich artystów i reżyserów. Bohaterkami filmu są cztery tancerki z USA, które w Niemczech szukają możliwości wystawienia własnego, zmysłowego, romantycznego i pełnego seksapilu show, w którym znajdują miejsce także i na kąśliwą polityczną satyrę. Z ich prywatnych historii, uważnie zrekonstruowanych przez hiszpańskiego reżysera Ivana Aranegę Tortosę, wyłania się odważna natura kobiet, które do dawnej stolicy burleski przybyły w poszukiwaniu wolności, jakiej próżno szukać po drugiej stronie Atlantyku. Jak bowiem przekonują, dopiero na starym kontynencie zakosztować można obyczajowej swobody, uciekając przy tym spod wpływu przemożnego konsumpcjonizmu. "Burleska w Berlinie" to swoisty bilet wstępu do świata współczesnych artystów rewiowych.