Ten jedyny

Gus ma dosyć ciągłych napięć- w pracy właściwie bez przerwy naraża życie, jego dziewczyna oskarża go o brak poważnego zaangażowania w ich związek, kumple wynajdują jakąś ruderę i chcą przerobić ją na knajpkę z kręgielnią, spodziewając się przy tym sporego wkładu Gusa w remont i wyposażenie lokalu, a on przecież większą część swojej pensji oddaje byłej żonie! A ta sobie beztrosko studiuje poezję, nawet nie myśląc o bardziej dochodowym zajęciu, niż pilnowanie dzieci... Wreszcie Gus wpada na genialny pomysł: ożeni Lee! Natychmiast aranżuje całą serię randek byłej żonie; ma mnóstwo samotnych kumpli, a Lee jest przecież atrakcyjna i właściwie wolna- Gus nie zamierza traktować poważnie jej romansu z żonatym profesorem. Lee trochę się śmieje, trochę naburmusza, ale ponieważ jej jałowy związek z Tomem, wykładowcą literatury, zaczyna ją frustrować, w końcu zgadza się spotkać z chłopakami, z którymi poumawiał ją Gus. Co z tego, skoro żaden jej się nie podoba! Gus traci powoli nadzieję, gdy nagle odkrywa, że Lee spotyka się z misiowatym Dominikiem, na którego właściwie najmniej liczył. A to dopiero! Tymczasem Rita, która właśnie miała wprowadzić się do Gusa, odwołuje meblowóz, twierdząc, że Gus wciąż kocha Lee. Co za pomysł! Gus jest oburzony, nie ma jednak czasu przyjrzeć się wnikliwiej swoim uczuciom, gdyż i on, i jego kolega ulegają poważnemu wypadkowi w pracy. Obaj trafiają do szpitala w ciężkim stanie. Przejęta Lee odwiedza go w szpitalu, gdzie Rita, która jest pielęgniarką, także jej mówi o swoim uczuciowym odkryciu... Gdy Gus wychodzi ze szpitala, dowiaduje się, że Dominic oświadczył się Lee. Zdaje sobie sprawę, że nie chce, by jego była żona powiedziała tak innemu. I on, i Lee uświadamiają sobie, że Rita ma rację: ich miłość nigdy nie umarła, nie mogą pojąć, dlaczego właściwie się rozstali... Tylko czy nie okażą się zbyt dumni i uparci, żeby przyznać się do tego przed sobą nawzajem?