The Wackness

Zagubiony nastolatek odnajduje przyjaciela w swoim zagubionym psychoterapeucie. Z genialną rolą Bena Kingsleya. Jonathan Levine to młody, obiecujący reżyser amerykański, kojarzony z produkcjami niezależnymi i estetyką daleką od hollywoodzkich kanonów. The Wackness jest drugim filmem w jego dorobku, zdecydowanie bardziej docenionym niż debiutancki horror Wszyscy kochają Mandy Lane. Luke Shapiro to młody chłopak, który niedługo kończy szkołę średnią. Jest nietypowym nastolatkiem, trzymającym się na uboczu introwertykiem, którego rówieśnicy kojarzą z jednym - dilowaniem. Luke handluje trawą, wałęsa się po mieście i patrzy na świat z typowym dla siebie pesymizmem. Nie rozumie wiecznie kłócących się rodziców, kontakty z otoczeniem ogranicza do załatwiania narkotykowych interesów. Jest rok 1994 i wyjątkowo cieple lato w Nowym Jorku. Od jakiegoś czasu Luke korzysta z pomocy psychiatry, doktora Squiresa. Pomoc jest zresztą obopólna, gdyż chłopak płaci za wizyty marihuaną. Nie do końca wiadomo, kto tu kogo leczy, gdyż życie osobiste lekarza jest całkowitą ruiną. Uzależniony od leków Squires, tkwiący w dawno wypalonym małżeństwie, znajduje w nastolatku powiernika, a z czasem przyjaciela. Dwóch życiowych outsiderów odnajduje nić porozumienia, mimo różnicy wieku i doświadczenia. Luke zakochuje się w pasierbicy psychiatry Stephanie. Uczucie chłopaka zostaje wystawione na ciężką próbę. The Wackness to film nastroju, sugestywnego rytmu opowiadania. Twórcy portretują dojrzewanie młodego, wyalienowanego chłopaka, zestawiając jego historię z perturbacjami psychiatry na zakręcie. Paralelne, niemalże równolegle prowadzone wątki zazębiają się, zderzając postrzeganie świata przez nastolatka i zmęczonego życiem mężczyzny. Ich nietypowa przyjaźń okazuje się ucieczką przed samounicestwieniem, pogrążeniem się w marazmie i depresji. Gęsty, momentami duszny klimat filmu rozbrajany jest przez elementy komediowe, uniwersalne prawdy przeplatają się z prozą życia, niskie miesza się z wysokim, nie popadając w ckliwy banał. To zasługa nie tylko scenariusza Jonathana Levine'a, ale także muzyki łączącej klasyczny rap i hip-hop z rockiem psychodelicznym oraz świetnych zdjęć i montażu. Klasą dla siebie są aktorzy - Ben Kingsley i intrygujący Josh Peck. Warta zapamiętania jest też rola Olivii Thirlby jako Stephanie. Nagroda publiczności na festiwalu w Sundance oraz wyróżnienie w Melbourne.