Tlen

Iwan Wyrypajew to wielkie już nazwisko współczesnego rosyjskiego dramatu scenicznego i kina. Artysta nietuzinkowy, reprezentujący pokolenie rosyjskich trzydziestoparolatków rozdartych między wychowaniem w komunizmie a dorosłością, osadzoną w wyjątkowo nieludzkiej odmianie kapitalizmu. "Tlen" to drugi po "Euforii" film w dorobku Iwana Wyrypajewa, który wyrasta z jego doświadczeń scenicznych. Obraz jest rodzajem twórczej adaptacji sztuki reżysera o tym samym tytule. Trudna do opowiedzenia fabuła opiera się na kilkakrotnie powtarzanej historii miłości bohatera (Saszy) do pięknej, rudowłosej dziewczyny (również Saszy, w przekładzie dokonanym na rzecz teatru przez Agnieszkę Lubomirę Piotrowską byli to Aleksander i Aleksandra). Dziewczyny, która jest dla niego jak tytułowy tlen. Bohater, mieszkający gdzieś na zapadłej rosyjskiej wsi, tak pragnie tej miłości, że bez skrupułów zabija żonę. To odważny, bezkompromisowy, eksperymentujący film, miksujący wiele poetyk. Ze względu na melorecytację aktorów, bliższy jest teledyskowi niż filmowi fabularnemu, częściowo animowany, stylizowany na interaktywną stronę internetową, ale w warstwie treści silnie metafizyczny, wprost nawiązujący do dekalogu.