To nie są najlepsze dni mojego życia

Ernella (Erika Tankó), Albert (Domokos Szabó) i ich dziesięcioletnia córka Laura (Lujza Hajdu) wyjechali w poszukiwania szczęścia do Szkocji. Gdy po roku okazało się, że życie tam nie jest dla nich, postanowili wrócić do kraju. Pewnej nocy cała trójka zjawia się w drzwiach domu siostry Ernelli - Eszter (Orsolya Török-Illyés). Kobieta mieszka z mężem Farkasem (Szabolcs Hajdu) i pięcioletnim synkiem (Zsigmond Hajdu). Szybko wychodzi na jaw, że obie rodziny więcej dzieli, niż łączy. Toksyczne relacje rodzinne, zazdrość, niespełnione marzenia to tematy, które bierze na warsztat niezwykle utalentowany węgierski reżyser Szabolcs Hajdu (Kłopotliwe sprawy, Białe dłonie). Artysta z powodzeniem wciela się również w jedną z głównych ról. W jego kameralnym obrazie - częściowo inspirowanym osobistymi przeżyciami (podstawą scenariusza była sztuka Hajdu z 2015 roku) - nie brakuje szczerych, czasami obezwładniających emocji, ale też sarkastycznego humoru. Obok Szabolcsa Hajdu wiarygodne kreacje tworzą w filmie jego żona i muza Orsolya Török-Illyés (Dobre chęci), Erika Tankó (Tabula Rasa), Domokos Szabó (Kłopotliwe sprawy) oraz Lujza Hajdu. Niezależna produkcja zdobyła kilka wyróżnień na międzynarodowych festiwalach filmowych - w tym nagrodę dla najlepszego aktora (Szabolcs Hajdu) i statuetkę Kryształowego Globusa w Karlowych Warach. Ciekawostką jest fakt, że zdjęcia do filmu powstały w prywatnym mieszkaniu reżysera, a odpowiadało za nie aż 13 operatorów, wybranych spośród studentów Hajdu.