Tragedia Makbeta

Niezwykle mroczna wersja sztuki Williama Szekspira w ujęciu Romana Polańskiego. Na wymowę filmu wpłynął osobisty dramat reżysera - tuż przed rozpoczęciem zdjęć do "Tragedii Makbeta" została zamordowana jego żona Sharon Tate. Film jest wierną adaptacją sztuki Szekspira. Szkocki lord Makbet (Jon Finch) marzy o tym, aby zasiąść na tronie królewskim. Za namową żony (Francesca Annis) zabija króla Dunkana i zajmuje jego miejsce. Opętany żądzą władzy popełnia kolejne zbrodnie, nie mija go jednak kara - traci wewnętrzny spokój, poczucie bezpieczeństwa i sensu życia. "Tragedia Makbeta" jest jednym z mniej znanych filmów Polańskiego a jednocześnie jednym z najbardziej charakterystycznym dla jego twórczości - oszczędny w wymowie, klaustrofobiczny i mroczny. Na posępną wymowę filmu niewątpliwie wpływ miała trauma, jaką przeżył Polański - tuz przed rozpoczęciem zdjęć została zamordowana jego ukochana żona Sharon Tate. Później, gdy Polańskiego oskarżano o epatowanie przemocą w filmie, miał ponoć odpowiedzieć, że "wie, czym ona jest, ponieważ widział jej aż nadto w swoim domu podczas zabójstwa żony". Okrucieństwo, które przedstawił Polański, pozwoliło mu jednak na stworzenie wyjątkowo wiarygodnych, prawdziwych bohaterów. To pełnokrwiste postacie - bezwzględne, brutalne i szalone, a mimo to targane przez wątpliwości. W rolach głównych nie zobaczymy gwiazd - co było jednym z zarzutów krytyków - ale aktorów nieznanych szerszej publiczności. W Makbeta wcielił się nieżyjący już Jon Finch ("Wiele hałasu o nic", "Śmierć na Nilu", "Ryszard III"), partnerują mu Francesca Annis ("Diuna", "Rozpustnik", "Revolver") jako lady Makbet oraz Martin Shaw ("Pies Baskerville'ów") jako Banko. Film był nominowany w 1973 roku do 2 nagród BAFTA, z czego otrzymał statuetkę za najlepsze kostiumy.