Trochę wielkiej miłości

Ona i on spotykają się pewnego dnia w zatłoczonym autobusie. Kiedyś łączyła ich młodzieńcza, platoniczna miłość. Później każde z nich założyło rodzinę, ich drogi się rozeszły. Teraz ona jest żoną pracownika naukowego, nie mają dzieci. W ich życie wkrada się rutyna i obojętność, z którą kobieta bezskutecznie próbuje walczyć. Coraz trudniej im ze sobą rozmawiać, coraz bardziej żyją obok siebie, a nie ze sobą. On również się ożenił, zamieszkał z żoną u swojej matki. Tego dnia właśnie ma przyjść na świat ich pierwsze dziecko. Spotkanie w autobusie zaskoczyło ich oboje. On jest wyraźnie onieśmielony widokiem dawnej ukochanej, ona - uradowana. Wreszcie zdarza się coś, co choć na chwilę przerywa monotonię codzienności. Zaczynają opowiadać o sobie, wspominać przeszłość. Wciąż żywa pamięć o dawnym uczuciu budzi nieodpartą chęć jego spełnienia. Po pracy postanawiają zrealizować swój plan. Ale wcale niełatwo znaleźć intymny kąt. Jej koleżanka, rozgoryczona rozwódka, odmawia udostępnienia na dwie godziny swojego mieszkania na schadzkę. W fotoplastikonie wścibska właścicielka nawet nie próbuje ukryć, że domyśla się, po co przyszli, a w opustoszałym wieczorem budynku przedszkola, gdzie ona jest dyrektorką, czuwa mieszkająca tam woźna. Przeszkody przerastają niedoszłych kochanków, pozostaje się rozstać - tym razem już pewnie na zawsze. Na niego czeka w domu wiadomość, że urodził mu się syn. U niej rozmarzenie, z którym wraca do domu, udziela się mężowi. W domu robi się cieplej, romantyczniej... TROCHĘ WIELKIEJ MIŁOŚCI Film obyczajowy, 46 min, Polska 1976 Scenariusz na podstawie opowiadania Andrzeja Bitowa i reżyseria: Paweł Kędzierski Zdjęcia: Grzegorz Kędzierski Muzyka: John Porter wyk. Halina Łabonarska, Marian Opania, Irena Laskowska, Mirosława Marcheluk, Lena Wilczyńska, Maciej Grzybowski, Romana Kamińska i inni