Ułan księcia Józefa

Rok 1809. Po ewakuacji z Warszawy wojska Księstwa Warszawskiego pod dowództwem księcia Józefa Poniatowskiego posuwają się prawym brzegiem Wisły w kierunku Galicji. Przednie oddziały kwaterują w Serocku w oberży prowadzonej przez Kasię. Piękna dziewczyna cieszy się wielkim powodzeniem wśród młodych żołnierzy, ale odwzajemnia uczucie tylko jednego z nich - porucznika Andrzeja. Zgodnie z rozkazem dowództwa, kwaterujące w Serocku oddziały wyruszają do odległej o kilkadziesiąt kilometrów wioski. Porucznik Andrzej musi rozstać się z ukochaną. Tymczasem w oberży zatrzymuje się incognito książę Józef Poniatowski. Olśniony urodą Kasi stara się o jej względy i... otrzymuje kosza - zakochana w Andrzeju dziewczyna stanowczo opiera się zalotom księcia, który przedstawiła się jej jako major Rzęcki. Wkrótce po wyjeździe księcia Kasia zostaje ranna w utarczce ze szpiegami austriackimi. Wieść o tym w wyolbrzymionej formie dociera do wioski, w której stacjonuje Andrzej. Nie mogąc porozumieć się z dowództwem, porucznik samowolnie opuszcza oddział i zjawia się w oberży. W chwili, gdy Andrzej wyjeżdża z wioski, nadchodzi rozkaz wymarszu pod Górę Kalwarię, gdzie doszło do potyczki. Zanim zdoła dołączyć do swoich kolegów, oni wracają już ze zwycięskiej bitwy. Porucznik oskarżony o dezercję staje przed sądem wojennym, który skazuje go na karę śmierci. Andrzej nie wyjawi przyczyn swego postępku, nie chcąc narazić na szwank dobrego imienia Kasi. Zrozpaczona dziewczyna szuka pomocy u księcia Józefa Poniatowskiego.