Umarli nie potrzebują pledu

Hołd dla kina noir: tajemnicza piękność prosi detektywa Steve'a Martina o pomoc. Rigby Readorn jest prywatnym detektywem. Pewnego dnia w jego drzwiach pojawia się piękna Juliet Forrest - córka przedsiębiorcy i wynalazcy, który właśnie zginął. Kobieta nie wierzy w wypadek ojca, dlatego prosi Rigby'ego o pomoc. Zauroczony detektyw podejmuje się zadania. Pierwszy trop prowadzi do piosenkarki Kitty Collins, której zdjęcie John Hay Forrest trzymał w szufladzie biurka... Carl Reiner to legenda amerykańskiej komedii, twórca takich filmów jak Szajbus, Człowiek o dwóch mózgach czy Fatalny instynkt. Zrealizowany na początku lat 80. film Umarli nie potrzebują pledu jest dziełem niezwykłym w scenariopisarskim i reżyserskim dorobku twórcy. To parodia i zarazem hołd złożony filmom noir z lat 40., w którym Reiner wykorzystał fragmenty obrazów z tamtych czasów. Dzięki temu, obok wcielających się w główne role Steve'a Martina i Rachel Ward, możemy oglądać gwiazdy klasycznej ery hollywoodzkiego kina, np. Humphreya Bogarta, Ingrid Bergman, Burta Lancastera, Avę Gardner, Jamesa Cagneya czy Bette Davis. Czarno-biały obraz doskonale łączy opowieść o śledztwie Rigby'ego ze scenami m.in. z Wielkiego snu, Osławionej, Białego żaru czy Podejrzenia. Jak na czarny kryminał przystało, jest tu i postać prywatnego detektywa, i tajemniczej femme fatale. Nawiązania do Marlowe'a i Raymonda Chandlera są więc oczywiste. Twórcy znakomicie bawią się gatunkowymi schematami wpisując je w zwariowaną momentami komedię. Za znakomity montaż odpowiadał Bud Molin, a autorką stylowych kostiumów była Edith Head, która debiutowała w przemyśle filmowym w 1925 i pracowała w nim nieprzerwanie do swojej śmierci w 1981 roku. Umarli nie owijają się pledem to jej ostatni film.