Urok wszeteczny

"Będzie to autorski serial, przypominający trochę polskie kino moralnego niepokoju. W jego skład wejdą historie, opowiadające o różnych bohaterach i ich problemach. Cechą wiążącą te opowieści będzie czas ich trwania, czyli w tym wypadku jeden weekend. Chcę w tych filmach pokazać różne przypadłości współczesnej inteligencji, ludzi, którzy próbują odnaleźć się w tych trudnych czasach" zwierzał się w jednym z wywiadów Krzysztof Zanussi. Mówiąc o "trudnych czasach", miał na myśli głównie nagłą zmianę pozycji społecznej inteligencji, jej pauperyzację i konfuzję wobec "importowanego" z Zachodu kultu pieniądza. W odróżnieniu od wielu wcześniejszych produkcji reżysera w "Opowieściach... " często gości humor i ironia. Krytyka przywitała cykl Zanussiego z mieszanymi uczuciami. Zarzucano twórcy m.in. zarzucenie dawnej subtelności w przedstawianiu moralnych konfliktów i psychologii postaci. "Zanussi zapomniał, że jest mistrzem psychologicznego światłocienia. Zaczął robić filmy proste jak "konstrukcja samochodowego lewarka" - pisano. Z drugiej wszakże strony trudno zaprzeczyć, że humor i łagodna ironia objawiły widzom "innego Zanussiego" - nieco filuternego, "cieplejszego" i bardziej "ludzkiego". Dowodem nie tylko "Opowieści weekendowe", lecz także pełnometrażowy "Cwał", czy film - "Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową". Głównym bohaterem "Uroku wszetecznego" jest Karol, asystent na wydziale geografii. Uniwersytecka pensja nie starcza mu na utrzymanie siebie i będącej w błogosławionym stanie żony. Jednak pewnego dnia los się do niego uśmiecha. Dostaje propozycję pracy w charakterze sekretarza u podstarzałego arystokraty, spadkobiercy wielkiej fortuny przemysłowej. Mimo oporów związanych z homoseksualizmem hrabiego, Karol przyjmuje ofertę. Nie zdaje sobie sprawy, że jego chlebodawca ma jeszcze inne, bardziej niebezpieczne upodobania.