Urzędowanie

Kryzysowa sytuacja w korporacji odsłania jej mechanizmy - i prawdziwe oblicza pracowników. Iris jest młodą kobietą szukającą celu w życiu. Okłamując ojca, z którym mieszka, czyli pozorując szukanie ambitnej pracy, dziewczyna zatrudnia się jako pracownik okresowy w globalnej firmie udzielającej kredytów. Nieśmiała Iris zostaje wprowadzona w tajniki biurowego życia przez trzy przyjaciółki: Margaret, Jane i Paulę. Każda z kobiet marzy o lepszym jutrze, traktując obecną pracę jako stan przejściowy. Każda z nich ma też swój sekret: impulsywna Margaret wciąż myśli o sabotowaniu firmy, nerwowa Jane pragnie tylko wyjść za mąż, a Jane żyje marzeniami o karierze aktorki. Pewnego dnia w biurze firmy dochodzi do kradzieży. Zostaje podjęte śledztwo i głównymi podejrzanymi staje się czwórka naszych bohaterek. Dochodzi do sytuacji, w której zarówno korporacja, jak i "podejrzane" odsłonią swoje prawdziwe oblicze. Debiut reżyserski młodej Amerykanki jest niskobudżetowym filmem, owocem wspólnego scenariusza sióstr Sprecher. Widać, że siostry wiedziały, o czym opowiadają. Codzienność biurowo-korporacyjna została oddana wiarygodnie, oplatając bohaterki niczym bluszcz. Widzimy mobbingowe zachowania przełożonych, frustracje szefów, traktowanie ludzi bezosobowo i wybiórczo. Jedynym biurowym azylem jest toaleta, gdzie można w miarę swobodnie porozmawiać czy chwilę odpocząć. Reżyserka skupia się na budowaniu atmosfery osaczenia, korporacyjnej głupoty, wykorzystywania ludzi poprzez konsekwentne, wizualne wykorzystanie koloru czy wnętrz biurowych. Zwraca uwagę praca operatorska Jima Denaulta oraz sugestywna ścieżka dźwiękowa znanego kompozytora filmowego Madera. Ostatecznym efektem jest błyskotliwa, ciekawie zmontowana komedia sytuacyjna, ukazująca bez zbędnych upiększeń brutalną i absurdalną rzeczywistość wielkiej korporacji. Niezwykle obiecujący debiut Jill Sprecher, która swoim filmem zwraca uwagę na coraz bardziej palące problemy współczesnego świata. Film nagrodzono na festiwalach we Włoszech i USA.