Utracone dzieciństwo

Lost Children, Niemcy 2009

Na pograniczu Ugandy z Sudanem ma miejsce jeden z najpoważniejszych w Afryce kryzysów humanitarnych. Dokument opowiada o dzieciach, które zostały uprowadzone przez żołnierzy i zmuszone do zabijania.

Czas trwania:65 min

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Film/Film dokumentalny

Utracone dzieciństwo w telewizji

Galeria

Utracone dzieciństwo (2009) - Film
Utracone dzieciństwo (2009) - Film
Utracone dzieciństwo (2009) - Film
  • Utracone dzieciństwo (2009) - Film
  • Utracone dzieciństwo (2009) - Film
  • Utracone dzieciństwo (2009) - Film

Opis programu

Pogranicze Ugandy z Sudanem. W sporze o złoża ropy naftowej Ameryka i jej ugandyjscy sojusznicy wspierają powstańców w Sudanie, którego rząd w odwecie finansuje ugandyjską Bożą Armię Oporu. Skutkiem przedłużającej się wojny jest jeden z najpoważniejszych w Afryce kryzysów humanitarnych. Niemiecki film dokumentalny opowiada o dzieciach w wieku 8 - 15 lat, które zostały uprowadzone przez żołnierzy Bożej Armii Oporu i zmuszone do zabijania własnych rodzin. W niełatwym powrocie do rodzin, domów i wiosek pomagają nieletnim żołnierzom działające pod auspicjami Caritasu placówki rehabilitacyjne. Ich pracownicy stają przed trudnym zadaniem przekonania bliskich, sąsiadów i przyjaciół, że dzieci nie są niebezpiecznymi zabójcami. Przede wszystkim muszą jednak pomóc w rekonwalescencji samym dzieciom, które wracają z wojny okaleczone fizycznie i psychicznie. Niektórzy rodzice nie chcą już znać swoich dzieci, ponieważ nie mogą im wybaczyć potworności, jakich się dopuściły. Woluntariuszka Grace mówi, że przez jej ręce przeszło 800 dzieci. Tylko co czwarte nikogo nie zabiło. Grace przypuszcza, że gdyby ją kiedyś uprowadzono, byłaby taka sama jak ci małoletni żołnierze. Jeden nich wspomina: że buntownicy przyszli, kiedy rodzice byli w polu. Pracowali, choć nowe prawo tego zakazywało. Dlatego partyzanci ich zabili. Następnie buntownicy dali dzieciom maczety i powiedzieli: "Posiekajcie ich na kawałki tak drobne, żeby je potem muchy rozniosły. Rozkaz to rozkaz". 13 - letni Kilama przyszedł do ośrodka Caritasu po roku pobytu w buszu. Jego rodzice zginęli. Ma koszmary i problemy zdrowotne. Przydałby mu się i lekarz, i tradycyjna afrykańska medycyna. Pytany, jak się czuje, odpowiada, że w buszu, u rebeliantów, było mu dobrze. Dopiero w ośrodku zaczęły się koszmary. Ma je nawet w dzień. Pamięta ludzi, których zabili w Paluga. Niósł karabin za swoim dowódcą, gdy ten podszedł do jakiejś kobiety i zażądał pieniędzy. Powiedziała, że nie ma. Wtedy dowódca wysypał ziarno z jej korca i znalazł pieniądze. Wziął je, a jemu kazał ją wykończyć.