Vidocq

Akcja filmu rozgrywa się w 1830 r., w przeddzień wybuchu rewolucji lipcowej, będącej wyrazem buntu przeciwko rządom Karola X. Vidocq, wyrzucony dwa lata wcześniej z policji przez jej szefa, Lautrennesa, zostaje przez niego ponownie poproszony o pomoc w sprawie tajemniczego mordercy o pseudonimie Alchemik. Krążą o nim legendy, że posiada nadprzyrodzone zdolności, a zamiast twarzy ma lustrzaną maskę. Ten, kto się w niej przejrzy, niebawem postrada życie i duszę. Vidocq dopada wreszcie nieuchwytnego bandytę. Niestety, w ostatecznym starciu z Alchemikiem ginie, ujrzawszy jednak wcześniej prawdziwe oblicze złoczyńcy. Po śmierci detektywa do jego wspólnika i przyjaciela, Nimiera, zgłasza się młody dziennikarz Etienne Boisset, który twierdzi, że jest biografem Vidocqa. Chce poznać okoliczności jego śmierci i opisać je w swojej książce. Choć niechętnie, Nimier wyjawia mu, że wszystko zaczęło się od tajemniczej śmierci dwóch bogatych przedsiębiorców: Belmonta i Veraldiego, którzy zginęli od uderzenia pioruna. Badając sprawę, Vidocq doszedł do wniosku, że za rzekomymi wypadkami stoi właśnie Alchemik. Nieświadomie dopomogła mu w zbrodni piękna tancerka i kurtyzana, Preah, której klientami bywali Belmont i Veraldi. Ktoś listownie poprosił ją o wsunięcie do kapeluszy ofiar złotych grzebyków i to one ściągnęły pioruny. Wkrótce ginie trzeci z klientów Preah, Lafitte, dyrektor hotelu Inwalidów. Okazuje się, że wszyscy trzej mężczyźni byli owładnięci marzeniem o wiecznej młodości. Od paryskiej biedoty skupowali młode dziewczęta, dziewice, po których ginął później ślad. Wdowa po Lafitcie wyjawia, że dostarczali je komuś, kto je zabijał, obiecując dostawcom wyprodukowanie z dziewiczej krwi eliksiru młodości. Boisset odtwarza drogę, jaką przebył prowadzący śledztwo Vidocq, dociera do świadków, z którymi rozmawiał słynny detektyw, zbiera kolejne informacje. Ale wszystkie te osoby niebawem giną w ten sam sposób - ktoś podrzyna im gardła. Czy za ich śmiercią, podobnie jak za śmiercią niewinnych dziewcząt, stoi Alchemik?