Wakacje w Amsterdamie

Debiutancki film Krzysztofa Sowińskiego tematycznie nawiązujący do słynnej "Sprawy Kramerów" Roberta Bentona. O ile jednak Amerykanin skłaniał się do kameralnej obserwacji psychologicznej, o tyle Sowiński postanowił umieścić dramat bohaterów w szerszym kontekście społeczno - politycznym. Akcja filmu rozpoczyna się w Wigilię 1979 roku. Rodzina Kosińskich spędza szczęśliwie świąteczny czas. Paweł i Joanna są małżeństwem inteligenckim z ambicjami naukowymi, on zresztą już wykłada na uniwersytecie. Powodzi im się bardzo dobrze. Swój wysoki status materialny zawdzięczają praktykowanym od lat wyjazdom na Zachód do najprostszych fizycznych prac. Dzięki nim ich synek Michał może mieć piękne i drogie zabawki, o których jego koledzy ledwie ośmielają się marzyć. Niedługo po świętach żona Pawła ponownie wyjeżdża za żelazną kurtynę, by w Holandii opiekować się jakąś staruszką. Mijają tygodnie. Podczas rozmowy telefonicznej Joanna niespodziewanie obwieszcza Pawłowi, że postanowiła przedłużyć pobyt. Potem długo nie daje znaku życia. Wreszcie do Pawła dociera wiadomość, że jego żona chce w Holandii związać się z innym mężczyzną. Reżyser Krzysztof Sowiński zbudował swój film tak, by maksymalnie zaangażować widza w jego odbiór. Pokazał swych bohaterów niejako poza czasem i konkretną rzeczywistością. Potraktował ich dzieje jako swoisty kontur, w który każdy może sobie wpisać znane mu z autopsji przeżycia, wydarzenia i doświadczenia. Krytyka oceniła ten zabieg jako ciekawy, choć nie do końca udany. Losami postaci z "Wakacji w Amsterdamie" trudno się bowiem wzruszyć. Są raczej pracowicie dopracowanymi konstrukcjami myślowymi, aniżeli żywymi ludźmi.