Wideodrom

Wczesny film Davida Cronenberga o istocie perwersji i przerażającej sile mediów - dla jednych kino kultowe, dla innych obraz odrażający, szaleńczy i niemoralny. David Cronenberg, niepokorny, fascynujący i przerażający przedstawiciel kina niezależnego, już od swoich pierwszych filmów realizowanych w duchu nowojorskiej awangardy filmowej zarysował swój najważniejszy, wręcz obsesyjny temat: cielesność. To ona - zdaniem reżysera "Muchy" (1986), "Nagiego lunchu" (1991) i "Crash" (1996) - definiuje współczesnego człowieka, daje wolność i zniewala, pozwala istnieć i prowadzi życie ku samozagładzie. "Wideodrom" należący do wczesnych filmów Cronenberga opowiada o specyficznym kanale telewizyjnym, który nadaje wyłącznie programy naszpikowane pornografią i sadyzmem. Odpowiedzialny jest za to m.in. operator sieci kablowej Max Renn (James Wood), który nie spodziewa się jednak, że prezentowana w telewizji przemoc uderzy w niego samego. Rennowi bowiem niespodziewanie zaczyna rosnąć przypominający wyraźnie waginę brzuch, a umieszczona w niej tajemnicza kaseta każe mu realizować przerażający program. Wideodrom to właśnie ów odrażający kanał filmowy, który ma zaskakujący wpływ na widzów: z jego powodu tracą poczucie realności. Teledyskowe audycje nie przekazują żadnej konkretnej treści, ale swą barwnością, chaotyczną formą i ogłupiającą szybkością mają w pewnym sensie zahipnotyzować widzów, którzy stają się dzięki temu idealnym obiektem fizyczno-psychicznej manipulacji.