The Naked Night / Gycklarnas Afton, Szwecja 1953
Po drogach Szwecji wędruje trupa cyrkowa. Jej członkowie żyją w nędzy i upokorzeniu, mają nieustanne problemy z policją, nie są szanowani ani przez aktorów teatralnych, ani przez widzów.
Czwartek 10.06.2010 13:00
Środa 09.06.2010 20:10
Poniedziałek 26.04.2010 14:05
Środa 20.01.2010 17:30
Schyłek XIX wieku. Po drogach Szwecji wędruje trupa cyrkowa. Jej członkowie żyją w nędzy i upokorzeniu, mają nieustanne problemy z policją, nie są szanowani ani przez aktorów teatralnych, ani przez widzów. Szef trupy, Albert, wciąż rozpamiętuje zachowanie żony, Almy, która kąpała się kiedyś nago na oczach batalionu artylerzystów. Albert opuścił potem rodzinę i związał się z Anną, ale po trzech latach postanawia wrócić do domu. Próbuje odzyskać Almę, a jego kochanka Anna daje się uwieść aktorowi prowincjonalnego teatru, Fransowi.
Głęboko intymny obraz zmarłego w lipcu 2007 roku Ingmara Bergmana, uznawany dziś za objawienie filmowego mistrza i pierwsze arcydzieło szwedzkiego twórcy. U schyłku XIX wieku po drogach Szwecji wędruje trupa cyrkowa. Jej członkowie żyją w nędzy i upokorzeniu, mają nieustanne problemy z policją, nie są szanowani ani przez aktorów teatralnych, ani przez widzów. Skomplikowane jest też życie osobiste szefa trupy Alberta (Ake Grönberg). Rozpamiętuje wciąż zachowanie swojej żony Almy (Gundrun Brost), która kąpała się kiedyś nago na oczach batalionu artylerzystów wyśmiewających jej wdzięki i żartujących z Alberta, który próbował przerwać niesmaczny spektakl. Albert opuścił potem rodzinę i związał się z woltyżerką Anną (Harriet Andersson), ale po trzech latach postanawia wrócić do domu. Próbuje odzyskać Almę, z kolei jego kochanka Anna daje się nabrać aktorowi prowincjonalnego teatru Fransowi (Hasse Ekman), który uwodzi ją tandetnym naszyjnikiem. Szef trupy cyrkowej i woltyżerka wydają się na siebie skazani. Zmarły 30 lipca 2007 roku Ingmar Bergman często powtarzał, że kino ma w sobie dużo z cyrku: jest formą sztuki skierowaną do szerokiej masy widzów, tworzone jest w sposób zespołowy, oddziałuje nie na intelekt, ale na emocje. W "Wieczorze kuglarzy" Bergman potraktował cyrkowców jako metaforę artystów, ale też ukrył w perypetiach wędrownej trupy wiele osobistych doświadczeń.
Telemagazyn co piątek razem z:
POLSKA Dziennik Zachodni Głos Wielkopolski Gazeta Wrocławska Dziennik Bałtycki Dziennik Łódzki Kurier Lubelski Gazeta Krakowska