Wiercipięta

Leave It to Beaver, USA 1997

W miasteczku w Ohio mieszka pewne małżeństwo, którego młodszy syn, ośmioletni Theodor, starannie przykłada się do wszystkiego, ale na ogół nic mu się nie udaje. Z tego powodu nosi przezwisko "Bóbr".

Reżyseria:Andy Cadiff

Czas trwania:95 min

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Film/Komedia

Wiercipięta w telewizji

  • Christopher McDonald

    jako Ward Cleaver

  • Janine Turner

    jako June Cleaver

  • Cameron Finley

    jako Theodore "Beaver" Cleaver

  • Erik von Detten

    jako Wallace "Wally" Cleaver

  • Adam Zolotin

    jako Edward "Eddie" Haskell jr

  • Alan Rachins

    jako Fred Rutherford

  • Brian Levant

    Scenariusz

  • Lon Diamond

    Scenariusz

  • Andy Cadiff

    Reżyseria

  • Alan Heim

    Montaż

  • Thomas Del Ruth

    Zdjęcia

  • Randy Edelman

    Muzyka

Opis programu

Całkiem zwyczajna rodzina z małego miasteczka w Ohio, mama, tata i starszy brat, wszyscy troszczą się o najmłodszego w domu, ośmioletniego Theodora (Cameron Finley). Theodor ma mnóstwo wdzięku i dobre chęci. Bardzo starannie przykłada się do wszystkiego, ale na ogół nic mu się nie udaje. Z tego powodu nosi też przezwisko, "Bóbr", bowiem jest pracowity jak to zwierzątko. Theodor-Bóbr za wszelką cenę unika konfliktów oraz wszelkich nieprzyjemnych sytuacji i dlatego często kłamie. Im więcej jest tych kłamstw, tym trudniejsza staje się jego sytuacja. Theodor marzy o własnym rowerze. Ktoś podpowiada mu, że tata (Christopher McDonald) zapewne kupi mu rower, pod warunkiem, że Theodor zacznie grać w futbol. Chłopiec zapisuje się do drużyny i bardzo się stara, ale niestety nie ma predyspozycji do tej dyscypliny sportu. Na boisku zamiast pomagać swojej drużynie, bardzo jej szkodzi. Rezygnuje więc z treningów, ale utrzymuje to w tajemnicy przed rodziną. Nie chce, aby tata się rozmyślił. Angażuje się z zapałem w sprawy swego starszego brata, który poróżnił się ze swym przyjacielem. I tym razem dobre intencje "Bobra" nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. "Bóbr" ma zawsze pecha, i w szkole i w domu, ale nigdy się nie podaje. W końcu na tym polega dorastanie.