Wiosna 1941

Żydówka polskiego pochodzenia Clara Planck (Clare Higgins) jest światowej sławy wiolonczelistką. Jako jedyna z rodziny przeżyła II wojnę światową, po zakończeniu której wyjechała na zawsze do Kanady. W 1972 roku Clara zostaje zaproszona do Polski. Jako gość specjalny ma dać uroczysty koncert uświetniający ceremonię otwarcia sali koncertowej jej imienia. Wizyta w ojczyźnie jest dla niej bardzo silnym przeżyciem. Z ogromną intensywnością powracają bolesne wspomnienia z wiosny 1941, kiedy jako młoda kobieta (Neve McIntosh) wraz z mężem Arturem (Joseph Fiennes) i dwiema córeczkami szukała schronienia przed nazistami. Pomogła im polska chłopka, wdowa o imieniu Emilia (Kelly Harrison). Ponieważ Clara miała charakterystyczną urodę, dla bezpieczeństwa wszystkich musiała pozostawać w ukryciu. Co innego Artur, który podając się za kuzyna gospodyni mógł pokazywać się ludziom. Pobyt w chacie Emilii był dla żydowskiej rodziny pasmem dramatycznych doświadczeń. "Wiosna 1941" jest oparta na opowiadaniach Idy Fink, polskiej, ocalonej z Holocaustu Żydówki, dziś znanej pisarki, która, choć od ponad 50 lat mieszka z Izraelu, nadal tworzy tylko po polsku. Fink nigdy nie chciała wrócić do rodzinnego kraju, ale nieustannie powraca tam w swojej twórczości. Krąży w niej wokół kwestii zagłady, przy czym nie skupia się na samej wojnie, ale na ludzkich losach. Opisuje ocalałych, małe miasteczka zamieszkane przed wojną przez Żydów, pierwsze miłości i utracone marzenia. "Kręcenie tego filmu było najbardziej wstrząsającym doświadczeniem emocjonalnym w moim życiu" - mówił reżyser Uri Barbash, laureat nagrody FIPRESCI na festiwalu filmowym w Wenecji za "Me'Ahorei Hasoragim" (1984). "To nie jest historia Holocaustu. To historia ludzi, którzy w czasie wojny starali się pozostać istotami ludzkimi. To historia dwóch kobiet zakochanych w tym samym mężczyźnie. Opowieść o miłości, zdradzie, o wyborach moralnych, których trzeba dokonywać, o delikatności małżeństwa, a także o pojednaniu i wybaczeniu" - mówił Barbash o "Wiośnie 1941".