Wizyta

Polska 1971

W drodze na kolację do szefa Olewski i jego żona zostają napadnięci przez grupę wyrostków. Z opóźnieniem docierają na miejsce. W synu gospodarza rozpoznają jednego z napastników.

Reżyseria:Julian Dziedzina

Czas trwania:29 min

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Film/Film obyczajowy

Wizyta w telewizji

  • Alicja Bobrowska

    jako Wanda, żona dyrektora

  • Wiesław Michnikowski

    jako Olewski

  • Wanda Majerówna

    jako Anna, żona Olewskiego

  • Stanisław Zaczyk

    jako dyrektor naczelny

  • Wojciech Szymański

    jako Robert, syn dyrektora

  • Bogdan Baer

    jako Malinowski, zastępca dyrektora naczelnego

  • Ryszard Pietruski

    Scenariusz

  • Andrzej Ramlau

    Zdjęcia

  • Julian Dziedzina

    Reżyseria

  • Waldemar Parzyński

    Muzyka

  • Jerzy Owoc

    Producent

  • Elżbieta Kurkowska

    Montaż

Opis programu

Skromny urzędnik Olecki (Wiesław Michnikowski), ku swemu zaskoczeniu, zostaje nagle wezwany do naczelnika (Stanisław Zaczyk). Jakże ogromne jest zdziwienie niedostrzeganego dotąd pracownika, gdy szef zaprasza go z żoną na kolację do swego domu. Olecki zastanawia się nad powodem, dla którego dostąpił zaszczytu. Nieśmiało myśli o awansie. W drodze do szefa, na nieuczęszczanej uliczce, Oleckiego i jego żonę Annę, znienacka otacza grupa agresywnych wyrostków. Dochodzi do szarpaniny, jeden z młodocianych napastników dostaje pięścią w twarz od broniącego żony mężczyzny. Na szczęście w porę nadjeżdża radiowóz milicji. Ale uciekający młodzieńcy rozpierzchli się w bramach i tyle ich widziano. Oleccy składają wyjaśnienia na komisariacie, jednak winnych nie udało się zatrzymać. Z dużym opóźnieniem małżonkowie docierają na kolację. Pan domu przedstawia im innych gości. Wyjawia też powód zaproszenia. Okazuje się, że Olecki otrzymuje awans. Jako kierownik działu przyjmuje gratulację od swoich nowych kolegów. Uroczysty nastrój psuje pojawienie się syna gospodarza, w którym Oleccy rozpoznają jednego z napastników. Tymczasem wszyscy goście żyją jeszcze sprawą młodocianych przestępców, którzy napadli na Oleckiego i jego żonę. Nikt jednak nie łączy podbitego oka chłopca z tym zdarzeniem, nikomu nawet nie przyszłoby do głowy, że chłopak z tak porządnej rodziny mógłby brać udział w bójce i mieć coś wspólnego z tymi chuliganami z ulicy. Ubolewają nawet, że nastolatek być może padł ofiarą tych samych bandytów. Wszyscy są też zgodni, że za takie zachowanie należy surowo karać. Robert, który przed rodzicami i gośćmi zgrywa się na niewiniątko, początkowo jest zmieszany i lekko przerażony. Ale gdy Oleccy milczą, nabiera pewności siebie, staje się nawet arogancki. Po skończonej wizycie gospodarz prosi syna, by ten odprowadził Oleckich do bramy. Teraz nastolatek staje się jeszcze bardziej bezczelny, śmieje się gościom prosto w twarz, szydzi z nich. Jest pewny, że Olecki nie piśnie ojcu ani słowa, w obawie, że straci awans. Film obyczajowy, Polska 1971 Reżyseria: Julian Dziedzina Scenariusz: Ryszard Pietruski Zdjęcia: Andrzej Ramlau Muzyka: Waldemar Parzyński Aktorzy: Wiesław Michnikowski, Alicja Bobrowska, Anna Ciepielewska, Bohdana Majda, Wanda Majerówna, Bogdan Baer, Tadeusz Bartosik, Stanisław Zaczyk, Andrzej Krasicki