Wniebowzięci

Polska 1973

Arkaszka i Lutek to dwaj nieudacznicy, którzy nieoczekiwanie wygrywają ogromną sumę w totolotka. Pieniądze dają im możliwość zaznania innego życia, pozwalają stać się na moment kimś innym.

Reżyseria:Andrzej Kondratiuk

Czas trwania:44 min

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Film/Film krótkometrażowy

Wniebowzięci w telewizji

Galeria

Wniebowzięci (1973) - Film
Wniebowzięci (1973) - Film
Wniebowzięci (1973) - Film
Wniebowzięci (1973) - Film
Wniebowzięci (1973) - Film
Wniebowzięci (1973) - Film
Wniebowzięci (1973) - Film
Wniebowzięci (1973) - Film
Wniebowzięci (1973) - Film
  • Wniebowzięci (1973) - Film
  • Wniebowzięci (1973) - Film
  • Wniebowzięci (1973) - Film
  • Wniebowzięci (1973) - Film
  • Wniebowzięci (1973) - Film
  • Wniebowzięci (1973) - Film
  • Wniebowzięci (1973) - Film
  • Wniebowzięci (1973) - Film
  • Wniebowzięci (1973) - Film
  • Zdzisław Maklakiewicz

    jako Arkaszka

  • Jan Himilsbach

    jako Lutek

  • Regina Regulska

    jako Regina

  • Ewa Pielach

    jako Ewa

  • Janusz Kłosiński

    jako kolega Lutka z wojska

  • Ryszard Narożniak

    jako Struś

  • Jan Laskowski

    Zdjęcia

  • Andrzej Kondratiuk

    Reżyseria

  • Janina Niedźwiecka

    Montaż

  • Jan Himilsbach

    Scenariusz

  • Andrzej Kondratiuk

    Scenariusz

  • Jarosław Świtoniak

    Scenografia

Opis programu

Jedna z lepszych komedii Andrzeja Kondratiuka, w której główne role zagrał pamiętny duet Maklakiewicz - Himilsbach. Komedia to zresztą szczególna, bo oprócz autentycznego humoru, sporo tu nostalgii i materiału do nie zawsze wesołej refleksji. Bohaterami filmu są dwaj dojrzali mężczyźni, którym w życiu więcej się nie udało niż udało. Pewnego dnia dostają od losu niezwykłą szansę. Wygrywają dużą sumę w toto - lotka. Za uzyskane pieniądze postanawiają wybrać się w pierwszą w życiu podróż samolotem. Spróbowawszy smaku podniebnej peregrynacji, trwonią resztę gotówki na kolejne samolotowe eskapady. Stylistycznie film Kondratiuka miejscami przypomina dokument, przede wszystkim za sprawą gry naturszczyków, stanowiących większą część obsady, oraz dialogów, które często robią wrażenie improwizowanych. Realistyczna narracja doskonale wydobywa nieporadność dwójki bohaterów w próbie przekroczenia własnego losu. Pieniądze dają im możliwość zaznania innego życia, wcielenia się w inne role społeczne. Obaj chętnie korzystają z nowych możliwości, by na końcu przekonać się, że tak naprawdę najlepiej czują się, gdy są sobą. Film Kondratiuka przewrotnie pokazuje, że czasem spełnione wielkie marzenie nie czyni ludzi ani lepszymi, ani szczęśliwszymi.