Woda

Indie, rok 1938. Wskutek zaaranżowanego małżeństwa 8-letnia Chuyia (Sarala) poślubia dużo starszego, chorego mężczyznę, który wkrótce umiera. Zgodnie z hinduskim prawem dziewczynka zostaje zabrana z domu rodziców do świętego miasta Varanasi, gdzie trafia do domu wdów, które w Indiach żyją poza nawiasem społeczeństwa. Chuyia wierzy, że jej matka wkrótce po nią przyjedzie, ale mijają dni, a pomoc rodziny nie nadchodzi. Dziewczynka nie wie, że zgodnie z prawem zostanie w Varanasi na zawsze. Jako wdowa ma bowiem trzy możliwości: zostać spalona wraz z mężem podczas pogrzebu, poślubić jego młodszego brata, jeśli zgadza się na to rodzina, albo wieść ascetyczne życie u boku innych wdów. Tymczasem Chuyia zbliża się do innych kobiet we wspólnocie: najważniejszej w domu Madhumati (Manorama), skrytej Shakuntali (Seema Biswas) i pięknej młodej Kalyani (Lisa Ray), która zakochuje się ze wzajemnością w mężczyźnie. Narayan (John Abraham) nie boi się przełamać obyczajowego tabu i sprzeciwić matce. Oświadcza się dziewczynie i zostaje przyjęty. Kiedy jednak zabiera ją do swojego domu, Kalyani rozpoznaje budynek. Okazuje się, że odwiedziła go już wcześniej, kiedy zmuszono ją do prostytucji. Jej klientem był wtedy ojciec Narayana. "Woda" to ostatnia część trylogii najbardziej kontrowersyjnej dziś hinduskiej reżyserki Deepy Mehty, na stałe mieszkającej w Kanadzie. Mehta, uważana przez intelektualistów za głos nowych Indii, niemal każdą swoją produkcją wywołuje w ojczyźnie obyczajowe skandale i gorliwe protesty. W parze z ostrą krytyką w Indiach, idą jednak znakomite nagrody na świecie. Reżyserka jest m.in. laureatką Złotej Kamery w Cannes za "Sam i ja" (1991) i nagrody specjalnej w Mannheim za "Ogień" (1996). "Woda" otrzymała nominację do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny, a także wyróżnienia m.in. w Bangkoku, Valladolid i Vancouver. Zanim jednak filmem zachwycił się świat, autorka musiała przejść przez realizacyjne piekło, które omal nie doprowadziło do upadku projektu.